تأخیر تکاملی بچه ها
به گزارش طفره، بسیاری از والدین به امید اینکه ان شاءا... در آینده این نقیصه جبران می شود و این کودک هم مثل بقیه بچه ها توانایی خوبی کسب می کند، موضوع را جدی نمی گیرند اما باید بگویم که این طرز تفکر، درست نیست؛ چون بررسی ها نشان می دهد که حدود 3 درصد از بچه ها تا سن 18 ماهگی و 10 درصد آنها تا سن 5 سالگی، درجاتی از اختلال های رفتاری یا نموی را
تأخیر تکاملی بچه ها
نویسنده: دکتر بهرام دلاور*
والدین باید بدانند بچه های که از نظر انجام برخی کارها با توجه به سن کندتر از هم سن وسالان خودشان هستند را به حال خود رها نکنند.
بسیاری از والدین به امید اینکه ان شاءا... در آینده این نقیصه جبران می شود و این کودک هم مثل بقیه بچه ها توانایی خوبی کسب می کند، موضوع را جدی نمی گیرند اما باید بگویم که این طرز تفکر، درست نیست؛ چون بررسی ها نشان می دهد که حدود 3 درصد از بچه ها تا سن 18 ماهگی و 10 درصد آنها تا سن 5 سالگی، درجاتی از اختلال های رفتاری یا نموی را نشان می دهند و اگر تا سن 20 سالگی را در نظر بگیریم، بیش از 15 درصد بچه ها به نوعی با علایم یا عوارض ناشی از این اختلال ها دست به گریبان هستند؛ یعنی برخلاف تصور، هرچه سن بیشتر می شود، ریسک بروز این علایم بیشتر می شود و نیاز کودک به بررسی و حمایت خانواده و جامعه بیشتر می شود.
وقتی یک کودک به تشخیص پزشک نتواند کارهای مناسب سن خود را انجام بدهد، یعنی مبتلا به تاخیر تکاملی است. این تاخیر می تواند در هر حیطه ای از نمو کودک مثل استفاده از عضلات بزرگ بدن که برای نشستن، راه رفتن و حفظ تعادل بدن هستند تا استفاده از عضلات کوچک بدن که برای کارهایی مثل نوشتن، قاشق دست گرفتن، نقاشی کردن است و توانایی حل مساله مثل شناخت رنگ و نام اشیا تا روابط اجتماعی مثل رعایت کردن نوبت در بازی بچه هاه را در بر بگیرد. برای این گروه به ظاهر سالم یا بیمار تشخیص و درمان به موقع نقش مهمی دارد تا آنها را به جریان عادی زندگی رهنمون کند. این توانایی های تکاملی همچون قد و وزن ولی نه به آسانی آنها قابل میزان گیری و ارزیابی هستند. نکته مهم این است که مانند کنترل وزن و قد کودک اولا به موقع و ثانیا مکرر باشند.
بررسی ها نشان می دهند که حتی در کشورهایی که بچه ها پزشک مخصوص به خود دارند و از ابتدا از طریق یک پزشک در خوشی و ناخوشی ویزیت شده اند، برخی از اختلال ها در صورت عدم توجه والدین و پزشک مورد غفلت قرار گرفته و پس از اینکه بیماری نهان کودک موجب اختلال جدی در عملکرد کودک شده است، تشخیص داده می شوند. برای مثال، در یک بررسی در آمریکا اختلال های تکلم از حدود 3سالگی و بیش فعالی و اختلال های هیجانی کودک از حدود 4 سالگی و اختلال های یادگیری از حدود 6سالگی مورد توجه قرار گرفته و نیازمند ارزیابی بوده اند؛ در حالی که حداقل از 2سال جلوتر، این اختلال ها قابل تشخیص و مداخله بوده اند. همه این اختلال ها در صورتی که در سن کمتر تشخیص داده شوند، درمان موثرتر و کم هزینه تری دارند و پاسخ به درمان آنها هم بهتر است. از سوی دیگر، در کشورهایی که برنامه توسعه توانمندی های کودک در آنها اجرا شده، تا 15 درصد افزایش ضریب هوشی گزارش شده است.
پی نوشت ها :
*متخصص بیماری های بچه ها
منبع:www.salamat.com/ع
منبع: راسخون