رژیم غذایی مردم برزیل - طفره

با تور برزیل ارزان از کشور زیبای فوتبالیست ها دیدن کنید و شهرهای زیبای ریو و برازیلیا را ببینید.

تاریخچه

کشور برزیل طی چندین قرن گذشته، تحت تصرف کشور پرتغال قرار داشته و در سال 1822 میلادی، استقلال خود را بدست آورد. البته نباید از این مسئله غافل شد که ساکنان اولیه این کشور، نژادهای مختلفی از سرخپوستان بودند، و آن گونه که بیان شده، در سال 1500 میلادی، فردی پرتغالی برای نخستین بار به سرزمین های این کشور پهناور قدم گذاشته و کاشف آن شناخته می گردد. در قرن 15 میلادی اولین مهاجران که عمدتا پرتغالی بوده اند، در این کشور، مستقر شدند. یکی از دوران برجسته در تاریخ کشور برزیل قرن 16 میلادی است که کشت نیشکر، در این کشور شروع شده و به مدت یک قرن، اقتصاد عظیمی را برای آن رقم زده است. هرچند این دوران برای سیاه پوستان، دورانی بسیار تلخ و ناگوار به حساب می آید. چرا که بسیاری از آن ها را از سراسر جهان به ویژه قاره آفریقا، برای کار در مزارع نیشکر به این کشور فرستاده و تجارت بردگان سیاه پوست را رونق بخشیدند.

قهوه

علاوه بر فوتبالِ برزیل که در جهان بی نظیر و مشهور است، قهوه این کشور نیز از محبوبیت و شهرت بسیاری در سراسر جهان برخوردار است. برزیلی ها برای اولین بار، در سال 1727 میلادی، اولین دانه های قهوه را از کشور فرانسه وارد خاک کشور خود ساخته و با کاشت و پرورش آن، اکنون به یکی از بزرگترین فراوری نمایندگان و برترین صادرنمایندگان قهوه در جهان تبدیل شده اند.

نوشیدنی

Caipirinha

Caipirinha نوعی نوشیدنی ملی در کشور برزیل است که صندلی ویژه ای در رژیم غذایی مردم این کشور دارد. آن ها با استفاده از ترکیب عصاره ساقه نیشکر، آب، و بعضی میوه ها مانند لیمو یا توت فرنگی، نوشیدنی مخصوصی را تهیه می نمایند که خاص کشور برزیل است. آن ها این نوشیدنی را در فصول گرم سال، بیشتر از سایر اوقات مصرف می نمایند.

batidasguaraná

دانه هایguaraná

از دیگر نوشیدنی هایی که در کشور برزیل تهیه می گردد و از هواداران بسیاری هم برخوردار است می توان به آب انواع میوه هایی که در برزیل رشد می نمایند، شیره نیشکر، batidas (با له کردن انواع میوه ها و بدست آوردن عصاره آن ها این نوشیدنی بسیار لذیذ را تهیه می نمایند)، guaraná که از دانه های گارانا (guaraná) تهیه شده و یکی از نوشیدنی های کافئین دار محسوب می گردد، اشاره نمود.

دسرها

در رژیم غذایی کشور برزیل، تنوع بسیار زیادی از شیرینی، آب نبات و شکلات وجود دارد که هر کدام در نوع خود، علاوه بر محبوبیت، از طعم لذیذ و به یاد ماندنی نیز برخوردار هستند.

brigadeiros

به عنوان مثال می توان از شکلات های توپی شکل که برزیلی ها آن را brigadeiros می نامند نام برد. همچنین مربای مشهوری نیز در این کشور تهیه می گردد که goiabada نام دارد.

goiabada

این مربای لذیذ معمولا به رنگ قرمز تیره تهیه شده و روی نان محلی و گاهی اوقات هم نان های تست و باگت را مقداری پنیر آغشته نموده و به همراه یک فنجان قهوه یا چای داغ میل می نمایند. مردم برزیل در تهیه انواع بستنی، آب نبات های چوبی و شکلات های محلی و سنتی کشور خود، از عصاره میوه هایی مانند آناناس، انبه، نارگیل، پرتغال، و همچنین بادام زمینی و بادام هندی استفاده های بسیاری می نمایند. مثلا برای تهیه paçoca ، rapadura و pé-de-moleque از بادام زمینی بهره می برند.

paçoca

rapadura

pé-de-moleque

تنوع غذایی

کشور برزیل که بزرگترین و تنها کشور پرتغالی زبان در قاره آمریکای جنوبی است، در رژیم غذایی خود دارای تنوع فوق العاده ای از غذاهای سنتی است. غذاهایی که هرکدام در تاریخچه خود همچون فراوری مواد خام، سبک پخت و مواد اولیه مورد استفاده، حاکی روایات و داستان های گوناگونی است. در قرن شانزدهم میلادی که کشور پرتغال به طور کامل بر این سرزمین پهناور مسلط شد و حکومت و فرمانروایی خود را شروع کرد، به تدریج و با ورود مهاجرین مختلف از سراسر جهان، رژیم غذایی این کشور، شاهد ورود انواع غذاهای غیر بومی و ترکیب آن ها با غذاهای اصلی و ناحیه ای خود شد.

به عنوان مثال در طول تاریخ این کشور، ایتالیایی ها با وارد کردن غذای سنتی خود پیتزا و پاستا، مردم عرب زبان با گوشت بره و کبه، مردم کشور چین و اسپانیایی زبان ها هر کدام با آوردن غذاهای ملی خود در رژیم غذایی مردم کشور برزیل، تحول و رویدادی بسیار عظیم را در وعده های غذایی این مردم، ایجاد نموده است. به نظر می رسد حضور و تنوع بیشمار مواد غذایی که در آشپزی برزیلی مورد استفاده قرار می گیرد، از مهم ترین دلایل در کیفیت رنگ، عطر ویژه و طعم بی نظیر غذاهای تهیه شده توسط آن ها است.

رژیم غذایی در جنوب برزیل

فجوآدا (feijoada)

در ریوسائو پائولو و میناس گرایس (ایالتی در کشور برزیل) یکی از معروف ترین غذاهایی که در واقع اصلی ترین وعده مردم را تشکیل می دهد، غذایی است به نام فجوآدا (feijoada) که طی رسمی قدیمی در روزهای چهارشنبه و در هنگام وعده ناهار روزهای شنبه، توسط خانواده های برزیلی تهیه و میل می گردد. این خوراک محلی و سنتی را با حبوبات سیاه، گوشت و برنج طبخ می نمایند.

picadinho

البته مردم برزیل معمولا همراه با این غذا از picadinho نیز استفاده می نمایند. (picadinho: نوعی خوراک است که با گوشت و حبوبات تهیه شده و همراه با برنج مصرف می گردد).

Filé à Osvaldo Aranha

در پایتخت کشور برزیل ریودوژانیرو، پایه و اساس فیجوآدا، آنچه که در دیگر شهرهای برزیل تهیه می گردد نیست، بلکه گونه های مختلفی از این غذا در منازل و رستوران های این شهر پخته می گردد که معمول ترین آن ها Filé à Osvaldo Aranha نام دارد و با استفاده از ماهیچه گاو نر و سیب زمینی سرخ نموده تهیه می گردد. گاهی اوقات نیز مردم ترجیح می دهند همراه با این غذا، از برنج و حبوبات پخته نیز استفاده نمایند. طبخ و تهیه غذاهای دریایی در رژیم غذایی ساکنین مناطق ساحلی کشور برزیل، بسیار معمول ومتداول است. البته نمی توان علاقه این مردم به خوردن گوشت ماکیان (مرغ و خروس) را نادیده گرفت. آن ها بریانی مرغ مشهوری را در رژیم غذایی خود دارند که به کباب مرغ سائوپائولو نیز معروف است.

virado a paulista

غذای معروف دیگری که در این منطقه تهیه و به وفور طبخ می گردد، virado a paulista نام دارد که مردم برزیل این غذا را با برنج، کلم پیچ سرخ شده، روغن و گوشت خوک تهیه می نمایند.

شهر سائوپائولو را به عنوان مهد پاستل (pastel)، نیز می شناسند. پاستل غذایی است پرمصرف، لذیذ و خوش عطر که به صورت کماج یا کلوچه تهیه می گردد. آن ها داخل این کماج ها را از مواد دلخواه مخصوصا سبزیجات و بسته به سلائق و ذائقه هر فرد، پر نموده، سپس در ظرفی که مملو از روغن داغ است قرار داده و سرخ می نمایند. نکته جالبی که در خصوص این غذا وجود دارد باور و عقیده مردم برزیل نسبت به تاریخچه ی آن است. آن ها تصور می نمایند زمانی که مهاجران ژاپنی در این کشور سکونت کردند، با تطبیق دادن دستور پخت رول های بهاری (نوعی غذای پیچ است که از خمیر تهیه شده و لابه لای خمیر را با سبزیجات متنوع پر می نمایند، به علت وجود همین سبزیجات مختلف، این غذا به رول های بهاری نامیده می گردد) که در رژیم غذایی آن ها وجود دارد با روش های آشپزی مردم برزیل، پاستل را بوجود آوردند. معمولا این غذا در فروشگاه های خیابانی و به صورت هفتگی به فروش می رسد.

در Minas Gerais (ایالتی در برزیل) غذاهای محلی و پرهواداری تهیه شده که معمولا از موادی همچون ذرت، گوشت خوک، حبوبات، مرغ (شامل بسیاری از غذاهایی که با مرغ و بامیه تهیه می گردد)، آرد نشاسته کاسائو و پنیرهای سنتی استفاده می گردد. غذاهایی کاملا بومی، با سبک و روش آشپزی خاص و ناب برزیلی که نه تنها رژیم غذایی این کشور را برجسته و ممتاز می سازد بلکه علاوه بر تنوع و گوناگونی غذاهای موجود در وعده های روزانه مردم برزیل، دلیلی بر سالم بودن رژیم غذایی آن ها نسبت به سایر کشورهای آمریکای جنوبی خواهد بود.

رژیم غذایی شمال برزیل

رژیم غذایی در این منطقه، مملو از مواد و ترکیبات بومی و طبیعی است. در واقع رژیم غذایی شمال برزیل، با رژیم غذایی بومی و محلی مانوس شده و به عنوان سمبلی از غذاهای سنتی در سراسر برزیل، محسوب می گردد.

Pato no tucupi

به عنوان مثال غذاهایی مانند Pato no tucupi که ماده اصلی در پخت و تهیه آن را اردک ماده تشکیل می دهد. گفته می گردد این غذا را در یکی از جشن های مهمی که توسط کاتولیک ها (به گروهی از مسیحیان گفته می گردد) برگزار می گردد، طبخ می نمایند.

آن ها در تهیه این غذای سنتی از عصاره نشاسته کاساوا استفاده می نمایند. (البته استخراج عصاره کاساوا با ظرافت و طی دوره زمانی، صورت می گیرد. مردم برزیل، زمانی که کاساوا هنوز خام است و به اصطلاح عمل نیامده، آن را له نموده و از طریق پارچه مخصوصی شیره یا عصاره آن را می گیرند. از این نکته نباید غافل شد که قسمت بیرونی این گیاه، سمی است و برای از بین بردن خاصیت اسیدی آن، به مدت چند روز متوالی آن را پخته و در آخر به صورت نشاسته یا پودری که در تهیه غذاهایشان استفاده می گردد به کار می برند) آن ها پس از پخت اردک، آن را به قطعات مشخصی برش داده و در ظرفی مخصوص می جوشانند.

نان ذرت (tortillas)

دیگر ماده ای که برای تهیه این غذا مورد استفاده قرار می گیرد، میوه ای است به نام Jambu که پس از جوشانده شدن در آب و نمک، آن را خشک نموده و برروی اردک قرار می دهند. مردم مناطق شمال برزیل، این غذا را با برنج سفید، تورتیلا (tortillas: نان ذرت مکزیکی) آرد نشاسته کاسادو سرو می نمایند.

رژیم غذایی در برزیل مرکزی

در ایالت گوایز (Goiás)، نیز همانند دیگر ایالت های کشور برزیل، تنوع غذایی بسیاری در رژیم غذایی این مردم مشاهده می گردد. غذاهایی که به غیر از برزیل و دستورات آشپزی خاص و فوق العاده ای که دارد، نمی توان در هیچ کجای آمریکای جنوبی یافت.

arroz com pequi

arroz com pequi (برنج پخته شده با بادام هندی) یکی از غذاهایی است که توسط مردم این منطقه تهیه و آماده می گردد. لازم به ذکر است که این غذا بیشتر در پاستل ها و پرکردن خمیر آن، مورد استفاده قرار می گیرد.

galinhada

ضمناً میکسی خوش طعم از مرغ و برنج به همراه ادویه های خاص برزیلی، غذایی لذیذ را که به galinhada معروف است، بوجود می آورد. مردم برزیل، عاشق این غذا بوده و یکی از خوراکی هایی است که به دفعات در رژیم غذایی آن ها تهیه می گردد.

رژیم غذایی شمال شرقی برزیل

رژیم غذایی مناطق ساحلی آفریقا، نفوذ بسیاری در رژیم غذایی مردم شمال شرقی برزیل داشته است. مصرف زیاد غذاهای آفریقایی توسط مردم مناطقی مانند Pernambuco (ایالتی در کشور برزیل)، به نوعی عادت و تمایل بومی و منطقه ای تبدیل شده است.

واتاپا (vatapá)

واتاپا (vatapá)، غذایی است برزیلی که در بین خانواده های این مناطق، بسیار پرهوادار است. این غذا بوسیله نان، شیره نارگیل، میگو، روغن پالم (روغن نوعی میوه ) به صورت خمیری نرم تهیه شده و پایه واساس آن را انواع بادام (بادام زمینی و بادام هندی) تشکیل می دهند.

Bolinhosto arroz

غذای دیگری به نام Bolinhosto arroz در وعده های غذایی مردم این منطقه وجود دارد که با استفاده از لوبیا چشم بلبلی تهیه شده و به صورت یک توپ گرد در ظرفی مملو از روغن داغ سرخ می گردد. مردم برزیل غالبا این غذای خوشمزه را به عنوان غذاهای خیابانی (غذاهایی که در خیابان های شهر برزیل در دکه های مخصوصی فروخته می گردد) می شناسند. هنگام خوردن این غذا، به دلیل حرارت بسیاری که هنگام طبخ با روغن داغ به خود گرفته است، آن را به دو نیم تقسیم نموده و در صورت دلخواه با سس های مخصوصی سرو می نمایند. Acarajé نیز غذای دیگری است که در انواع گوناگون، در بیشتر فروشگاه های شهر ریو دو ژانیرو، در دسترس مردم واقع شده است. رژیم غذایی مناطق دیگر کشور برزیل از جمله غرب و نواحل ساحلی، یادآور غذاهای بومی و محلی است که قبل از ورود مهاجران کشور پرتغال، در وعده های اصلی مردم این سرزمین وجود داشته است.

baião de dois

غذاهایی که در طبخ آن ها از تنوع بیشمار سبزیجات بومی و محلی استاده می گردد. برای نمونه می توان از baião de dois نام برد که با استفاده از برنج، حبوبات، کره، گوشت خشک شده و دیگر موادی که در دسترس مردم این نواحی واقع شده است، تهیه می گردد. مصرف شکر زرد، سمبل مردم شمال شرقی برزیل است. سرزمینی که مردم در تهیه بیشتر غذاها و نان های خود از آن استفاده می نمایند.

bolo de rolo

Tapioca (نوعی غذای محلی)

نان پیچ bolo de rolo و همچنین تاپیوکا(Tapioca: نان پهنی که بیشتر شبیه پنکیک یا کلوچه ای است که در ماهی تابه درست می نمایند) نانی است که بیشتر مردم برزیل آن را برای وعده صبحانه مصرف می نمایند. در بیشتر ایالات کشور برزیل، این نان را با لایه ای از پنیر یا کرم تهیه شده از شیر (گاهی اوقات از پنیر و کرم شیری با هم استفاده می گردد)، و همچنین مواد دیگر مانند گوشت و ... سرو می نمایند.

رژیم غذایی جنوب برزیل

در جنوب کشور برزیل، استفاده از گوشت قرمز مخصوصا گوشت چهارانتها اهلی، به عنوان سنتی ریشه دار در رژیم غذایی این مردم، نهادینه شده است. به نظر می رسد، مهاجران آلمانی از جمله کسانی بودند که مصرف آن را در رژیم غذایی مردم برزیل، وارد نموده و با تهیه انواع غذاهای گوشتی صندلی مهمی را برای مواد اصلی و تشکیل دهنده وعده های غذایی مردم این مناطق، بوجود آورده اند.گفته می گردد، اساس تهیه بسیاری از پاستاها، سوسیس ها و دسرها شباهت بسیاری به روش های آشپزی مناطق اقلیمی و قاره ای اروپا از جمله آرژانتین، پاراگوئه و اروگوئه دارد.

Churrasco

به عنون مثال مردم برزیل گوشت های کبابی خود را با نام Churrasco (به غذاهای کباب شده یا طبخ شده بر روی باربکیوی برزیلی گفته می گردد)، می خوانند که در روش تهیه آن ها شباهت بسیاری به آسادو (به گوشت های کباب شده در کشور آرژانتین گفته می گردد)، دیده می گردد. باربیکویی که مردم آرژانتین و دیگر کشورهای اروپایی در تهیه انواع کباب از آن استفاده می نمایند، سبک و قابل حمل، با سیخ هایی است که به صورت اریبی و مورب بر روی باربکیو قرار می گیرد و آتشی که از در زیر آن زبانه می کشد. در حالیکه باربکیویی که مردم برزیل از آن استفاده می نمایند، دارای تاریخچه ای جالب و خواندنی است.

در گذشته، زمانی که گاوچران های برزیلی ایلیاتی بوده و با توجه به فصول مختلف سال، محل زندگی خود را تغییر می داند (در واقع کوچ نشین بودند)، به دلیل نداشتن زمین شخصی، محلی برای طبخ غذاهای کبابی خود نداشته و به همین دلیل مجبور بودند بلافاصله پس از ذبح گاو، بخش زیادی از گوشت آن را به صورت مورب به سیخ کشیده و توسط یک کباب پز چوبی، بپزند. به نظر می رسد که آن ها فقط به کباب کردن گوشت فکر نمی کردند بلکه سعی داشتند، گوشت را در مدت زمان بیشتری و به آرامی طبخ نمایند. جالب است بدانید، عصاره ای که هنگام پخت از گوشت خارج می گردد را بر روی آن مالیده و از سوختنش جلوگیری می کردند. همچنین این عمل به ترد و نرم شدن گوشت هم یاری شایانی می کرد.

نتیجه این روش پخت، استیک هایی خوش عطر و لذیذی است که مطمئا گاوچران ها، از چشیدن آن سختی یک روز کاری را به فراموشی می سپردند. با گذشت زمان و تقلید از روش های پخت دیگر ملل ، churrascaria امروزی وارد رژیم غذایی مردم برزیل شده است. اگر به رستوران های موجود در ایالات مختلف کشور برزیل نگاهی بیاندازید، گوشت های کبابی را خواهید یافت که بر روی دستگاه هایی با اندازه های مختلف در حال کباب شدن بوده و عطر مدهوش نماینده ای را در فضا پر نموده اند، و همچنین مردم بسیاری را در حالی که منتظر آماده شدن سفارش خود هستند و به چرخش سیخ های کبابی یا آتشی که در زیر آن ها زبانه می کشند، خیره شده اند، مشاهده خواهید کرد.

سبزیجات و میوه ها

همان طور که می دانید، رژیم غذایی هر ملتی به دلیل دسترسی به مواد غذایی و آداب و رسوم و فرهنگ آن کشور معین می گردد. کشور برزیل نیز از این قاعده مستثنی نبوده و همانند دیگ ذوب و داغی که مملو از رنگ ها و آداب و رسوم ملی و تاریخی است، تنوع غذایی فوق العاده ای دارد و این امر قطعا بی تاثیر از موقعیت جغرافیایی این کشور، نیست. سبزیجات و میوه هایی که در این کشور رشد و نمو می نمایند، به دلیل شرایط مناسب و خاص آب و هوایی گرمسیری، در آشپزی و رژیم غذایی این کشور، از صندلی و اهمیت خاصی برخوردار هستند.

گوآوا (guava)

از جمله آن ها می توان به انبه، آناناس، گوآوا (guava) و granadillas اشاره نمود که در تهیه انواع خوراک، دسر، نوشیدنی و سالاد، کاربرد فراوانی در بین آشپزان و مردم کشور برزیل دارد.

برنج و حبوبات

رژیم غذایی کشور برزیل، بیش از هر کشوری، تحت تاثیر اروپا، آفریقا و آمریکا قرار گرفته است. البته نباید از مناطق و نواحی عالی و حاصلخیز کشور برزیل در ایجاد مواد اولیه غذایی و فراوری گونه های متنوعی از وعده های غذایی غافل شد، اما همان گونه که پیش تر گفته شد، با تمام این اوصاف، این کشور، یکی از کشورهایی است که به دلیل حضور مهاجرین از اروپا، آمریکا و آفریقا، ناخواسته غذاها و عادات غذایی آن ها را در رژیم غذایی خود جای داده است. بنابراین بدیهی است که بتوان گفت، یک رژیم غذایی که مخصوص کشور برزیل باشد، وجود ندارد بلکه تنوع غذایی به دلیل وجود نواحی مختلف در آن و ترکیب با انواع غذاهای مهاجران، یک فرهنگ غذایی متفاوتی را برای مردم برزیل، به وجود آورده است.

مصرف غلات و برنج نیز یکی دیگر از مواردی است که تحت تاثیر فرهنگ غذایی مهاجران ملل مختلف، در بین مردم کشور برزیل معمول و متداول شده است. چرا که برنج و غلات یکی از مواد مصرفی مهم و اصلی در در رژیم غذایی این کشور به شمار می رود و مردم برزیل در تهیه غذاهای خود، از برنج و غلات در مقدار بسیار زیاد استفاده می نمایند. بخشی از رژیم سنتی کشور برزیل، برگرفته از رژیم غذایی ساکنین جزیره های واقع در دریای کارائیب است.

مردم برزیل معمولا برنج و غلات را با گوشت خوک یا چربی خوک طبخ می نمایند. گاهی اوقات نیز استفاده همزمان از گوشت و چربی خوک، در پخت غذاهای برزیلی که پایه و اساس آن برنج است، امری معمول خواهد بود. گیاهانی که از آن ها روغن های خوراکی تهیه می گردد نیز در رژیم غذایی مردم برزیل نقش عمده و مهمی را ایفا می نمایند. مردم برزیل با استفاده از انواع گیاهان بومی و منطقه ای، غذاهایی به مراتب خوش طعم و معطرتر نسبت به سایر ملل موجود در آمریکای جنوبی را در رژیم غذایی خود به ارمغان آورده اند. البته نباید از وجود تنوع غذاهای مدیترانه ای در بین غذاهای برزیلی غافل شد.

سوفریتو (sofrito)

سوفریتو (یکی از مواد اصلی و در واقع رازی بزرگ در تهیه انواع غذاهای جزایر وابسته به دریای کارائیب) غذایی است که با روشی بسیار آسان تهیه شده و در حین سادگی، از تنوع قابل ملاحظه ای برخوردار است. این غذای بسیار خوش طعم و خوش بو، با استفاده از سیب زمینی و سبزیجات آب پز، گوجه فرنگی، فلفل سبز، پیاز، سیر و گشنیز تهیه می گردد. بخشی از رژیم غذایی سنتی برزیل را، غذاهای اقوامی که ساکن جزایر واقع در دریای کارائیب هستند، تشکیل می دهد. آن ها معمولا برنج و حبوبات را پس از پختن، با گوشت خوک یا روغن تهیه شده از گوشت خوک، میل می نمایند. البته استفاده همزمان از گوشت خوک و چربی حاصله از آن، در رژیم غذایی این مردم، امری غیر عادی نخواهد بود. هرچند نمی توان وجود تنوع غذایی مدیترانه ای در رژیم غذایی مردم برزیل را نادیده گرفت. نکته ای که می توان در خصوص مردم برزیل بیان نمود، مصرف سیر است. بسیاری از آن ها از طعم و عطر سیر احساس خوبی نداشته و ترجیح می دهند، در تهیه غذاهایی که مواد تشکیل دهنده آن، سیر است، اجتناب نمایند. اما به دلیل علاقه بسیاری که به سوفریتو دارند، آن را بدون سیر نیز تهیه می نمایند.

لامن (Lmena)

یاکی سوبا (Yakisoba)

مردم برزیل در رژیم غذایی خود از انواع پاستا (شامل اسپاگتی، لازانیا، لامن:Lmena)، یاکی سوبا :Yakisoba، سالاد پاستا، گونه های مختلفی از دیگر غذاها که با استفاده از سیب زمینی یا نشاسته کاسادو و آرد مانیوک تهیه می شوند، استفاده می نمایند. بخش عمده و اصلی غذاهای موجود در کشور برزیل را حبوبات دو لپه ای، سبزیجات و پروتئین ها تشکیل می دهند. البته تفاوتی بین استفاده از سبزیجات، گیاهان سبز و هم چنین حبوباتی مثل عدس و لوبیا و ... در رژیم غذایی مردم برزیل وجود دارد. به طوریکه آن ها در یک روز به طور همزمان، از دوگروه سبزیجات یا حبوبات مختلف استفاده نمی نمایند. مثلا فقط از یک گروه از سبزیجات در وعده های غذایی خود استفاده می نمایند (درواقع اگر در تهیه غذای اصلی ناهار، از سبزیجات سبز استفاده نمایند، قطعا از گیاهان دیگر بهره نخواهند برد) که این امر مربوط به ذائقه آن ها می گردد.

پیتزا

مردم برزیل نیز همانند دیگر کشورها، از غذاهای معروف و محبوب دیگر ملل نیز با توجه به سلایق و ذائقه های فردی، استقبال نموده و پخت و تهیه آن ها را در دستور رژیم غذایی خود، قرار داده اند. پیتزا از جمله غذای بین المللی است که توسط مردم ایتالیا وارد وعده های غذایی مردم این کشور شده است. آن ها معمولا پیتزا را درون یک ظرف چوبی، با کمی روغن، نان باریک و انعطاف پذیر،مقدار کمی سس و مواد مختلفی که در تهیه پیتزا استفاده می گردد، تهیه می نمایند. طعمی با شکوه که اصالت پیتزای ایتالیایی را به چالش می کشد.

گوآوا (guava cheese)

پنیرهایی که معمولا مردم برزیل در تهیه پیتزاهای خود استفاده می نمایند، گوآوا (guava cheese) و Minas، است. موز، دارچین، گوشت خرد شده ی مرغ، گوشت سینه بوقلمون دودی و شکلات مواد دیگری هستند که در طبخ یک پیزای برزیلی مورد استفاده قرار می گیرد. در روش سنتی، آن ها مقداری روغن زیتون را نیز بر روی پیتزا ریخته و طعم و عطری منحصربفرد را به آن می بخشند. البته امروزه بیشتر مردم برزیل پیتزای خود را با سس کچاپ، سس خردل و حتی سس مایونز سرو می نمایند. بد نیست بدانید با اینکه در روش سنتی استفاده از روغن زیتون امری معمول و متداول است، ولی اگر در یک رستوران از گارسون، روغن زیتون بخواهید با بهت و تعجب به شما نگاه خواهد نمود.

صبحانه

به عنوان یکی از مهم ترین وعده غذایی در بسیاری از کشورهای جهان، می توان از صبحانه یاد کرد. از دید مردم آمریکا، اهمیت صبحانه نسبت به سایر وعده های غذایی بسیار خاص و ویژه است، در صورتیکه مردم برزیل برخلاف نظر مردم آمریکا، صبحانه را تنها مهم تر از وعده ناهار دانسته و سعی می نمایند تدارک بیشتری را در خصوص خوارکی ها و مواد تهیه شده، درنظر بگیرند. نکته مهم دیگری که در خصوص رژیم غذایی مردم برزیل وجود دارد، علاقه شدید آن ها به مصرف صبحانه دوم یا ناشتایی (هم به جای ناهار هم به جای ناشتایی از آن استفاده می نمایند)، نبوده به جز مواقعی که صبح بسیار زود از خواب بیدار شده و شروع به کار می نمایند. آن ها معمولا از ساعت شش صبح تا هشت و نیم صبح در منزل صبحانه مختصری که به قهوه صبح معروف است، میل می نمایند. موادی که در تهیه یک صبحانه برزیلی وجود دارد، بسیار سریع و سبک تهیه شده اما در تعطیلات آخر هفته، صبحانه ای کامل تر و درواقع کاملا متفاوت با آنچه که در طی هفته میل می کردند، سرو می گردد. خوراکی هایی که در ادامه بیان می گردد، ممکن است در یک صبحانه ساده برزیلی یافت گردد.

نان

نان درکنار نوشیدن قهوه، به عنوان مهم ترین عنصر یک صبحانه برزیلی ست. رایج ترین نوع نان که مورد مصرف مردم برزیل است، paul fearns نام دارد که معمولا همراه با کره و مارگارین، سرو می گردد.

میوه ها

برزیل به عنوان کشوری گرمسیر، دارای تنوع بیشماری از گونه های مختلف میوه است. معروف ترین این میوه ها که معمولا هنگام صبحانه مصرف می شوند، انبه، پایاپا، موز، پرتقال و بعضی از میوه های جنگلی است. اگر در هنگام صبحانه خوردن یک برزیلی حضور داشتید، از وجود میوه های مختلف و مصرف آن با صبحانه تعجب نکنید.

پنیر و کالباس

مردم برزیل معمولا در وعده صبحانه خود علاوه بر استفاده از انواع میوه، از ساندویچ های گوناگونی از جمله ساندویچ رول فرانسوی، همراه با کالباس و پنیر بهره می برند. شایع ترین نوع از کالباس سرد که در رژیم غذایی مردم برزیل به وفور یافت می گردد، ژامبون است که با تنوع بسیاری از انواع پنیر مانند موزارلا، گوای، جوپراتو و یک نوع پنیز تازه که متعلق به ایالت میناس گرایس و از محصولات فراوریی آن ها است، سرو می گردد. هرچند نباید مصرف غلات شیرین را نیز در رژیم غذایی مردم برزیل از قلم انداخت.

ناهار

یکی از وعده های اصلی در رژیم غذایی مردم برزیل را ناهار تشکیل می دهد. آن ها غذای خود را با یک قهوه عالی به انتها می رسانند. خوراکی هایی مانند سوپ برنج، سالاد، انواع میوه و لوبیا در وعده ناهار سرو می گردد.

فوجی آدا (Feijoada)

فوجی آدا (Feijoada)، غذایی است محلی که معمولا در وعده ناهار مردم برزیل استفاده شده و مردم برزیل این غذا را با استفاده از لوبیا سفید، لوبیا سیاه وگوشت خوک تهیه می نمایند. حکایتی جالب در خصوص نحوه شکل گیری یا اختراع فوجی آدا وجود دارد که توصیه می کنم، خواندن آن را از دست ندهید. گفته می گردد، بردگانی که در زمان استعمار کشور برزیل توسط پرتغالی ها، به این سرزمین فرستاده شدند، با برداشتن به جامانده غذای صاحبان خود آن هم به صورت پنهانی، و ترکیب آن ها با یکدیگر، این غذا را تهیه کردند. این ترکیب سنگین و جالب، انرژی مورد احتیاج کارگران را که در تمام طول روز، مجبور به کار در مزارع و مراتع بودند، تامین می کرد. امروزه مردم برزیل با اضافه کردن مواد دیگری از جمله برش هایی از پرتقال، برنج و سبزیجات خرد شده، این خوراک سنتی را طبخ می نمایند. به این ترتیب، می توان به یکی از عوامل ترکیب فرهنگ آشپزی کشور برزیل با ساکنین آفریقا پی برد.

شام

شام دومین وعده اصلی در رژیم غذایی مردم برزیل است. وعده غذایی که بیشتر به عنوان دورهمی خانوادگی شناخته می گردد. نه تنها ناهار، بلکه شام برزیلی نیز سرشار از غذاها، دسرها و نوشیدنی هایی است که توسط مردم این کشور تهیه و تدارک دیده می شوند.

مردم برزیل هرگز به مصرف انواع ساندویچ یا غذاهای آماده در وعده شام، فکر هم نمی نمایند، چرا که این وعده بیشتر از آنچه که از نظر تنوع غذایی مهم باشد، به دلیل تنها زمانی که می توان برای بودن در کنار جمع خانواده از آن بهره برد، برای مردم برزیل دارای اهمیت است. آن ها فرصتی می یابند برای صحبت در خصوص آنچه که در طول روز رخ داده است، و بدست آوردن لذت و شادی که فقط هنگام حضور در جمع عزیزان، بوجود می آید.

chancaca

Pao-de-queigo

Cururu-de-camarao

Pal-de-queijo

(نوعی نوشیدنی)Mate Tea

Banana Frusta

Arroze-docs

Gingerbread

Frango

همان گونه که در مطالعه رژیم غذایی مردم برزیل، به آن اشاره شد، این کشور به دلیل حضور مهاجران از کشورهای اروپایی و آفریقایی، وجود آب و هوا و اقلیم مختلف در این کشور و برخورداری از تنوع بی نظیر انواع حبوبات، میوه، گیاهان و غلات دارای رژیم غذایی غنی و در عین حال سالمی است که می توان آن را به عنوان شاخصی مهم نسبت به رژیم غذایی سایر کشورها در نظر گرفت. به نظر می رسد فقط فوتبال نیست که در این کشور هوادار زیادی دارد.

منبع: Brazil، BBCGoodfood، Southamerica،