با تیک های عصبی در بچه ها چه کنیم؟ - طفره

با ما همراه باشید و درباره سفرباران بیشتر بدانید.

روانپزشک کودک و نوجوان، بروز تیک های عصبی در بچه ها را نتیجه فشار های روانی و خستگی دانست و به والدین توصیه کرد در برابر این رفتار واکنش غیرطبیعی نشان ندهد.

مریم زارع گفت: تیک های عصبی در میان بچه ها و نوجوان جزو اختلالات عصبی رشدی و اختلالات حرکتی محسوب می شود و با توجه به اینکه این علایم خود به خود برطرف می شوند، اما اگر ادامه یابد و درمان نشوند، شدیدتر می شود.

وی با بیان اینکه تیک عصبی زمانی ظاهر می شود که کودک دچار فشار روانی یا خستگی شدید شده و هنگامی که به حالت عادی باز می شود، تیک هم ناپدید می شود، اضافه کرد: با توجه به اینکه بچه ها در سن رشد هستند چنانچه این فشار عصبی بیشتر از یکسال به طول انجامد حملات تیک شدیدتر و تعداد آن بیشتر خواهد شد.

این روانپزشک کودک و نوجوان گفت: در بلند مدت تیک ممکن است برای هفته و یا حتی ماه ها در کودک خود را نشان ندهد، اما دوباره در یک شرایط خاص بروز می نماید که در این مواقع برای درمان آن احتیاج به همکاری خانواده، کودک، روانپزشک و روانشناس است.

وی با بیان اینکه فشار عصبی را نمی توان نوعی بیماری دانست و تیک برای فرد مبتلا خطری نخواهد داشت، توضیح داد:، اما تیک می تواند تحریک نماینده باشد و پدر و مادر نباید نسبت به تیک فرزند خود واکنش غیرطبیعی نشان دهد، زیرا ممکن است به اضطراب کودک اضافه و فشار روانی آن را بیشتر کند.

زارع اضافه کرد: خانواده ها باید به این دسته از بچه ها در منزل استراحت کافی دهند، خونسردی خود را حفظ و هیچگاه فرزند خود را در خانه تنها نگذارند و به لحاظ این که رفتار های عصبی غالبا با فشار روحی تشدید می شود، از این رو موارد ناراحت نماینده که تیک کودک را در مراحل زندگی می افزاید اعم از مسائل خانوادگی، مدرسه، مهدکودک و یا روبرو با بعضی دوستان، جلوگیری و بدین وسیله فشار عصبی را بر کودک کاهش و آرامش او را تامین نمایند.

وی گفت: تیک ارادی نیست و از طریق محرکی ناگهانی اعم از گفتاری یا حرکتی خود را نشان می دهد و این موارد موجب وارد شدن فشار عصبی بر کودک خواهد شد و در این چنین مواقع خانواده ها باید با صبر و تحمل و آرام کردن فرزند نسبت به کاهش فشار روانی مراقب استراحت کودک خود باشند.

این متخصص کودک و نوجوان گفت: پدر و مادر باید با نظارت بر کار های کودک به دنبال درمان تیک و کاهش استرس و اضطراب وارد شده بر آن باشند و برای این کار باید با آموزش مهارت های فرهنگی و اجتماعی، تقویت اعتماد به نفس، ایجاد محیط آرام و عدم تحقیر و سرزنش رفتار های کودک، زمینه بهبودی کامل فرزند خود را آماده نمایند.