9 باور غلط درباره افراد درون گرا و برون گرا که باید فراموش کنید - طفره

درون گرایی و برون گرایی چیست؟

درون گرایی و برون گرایی ویژگی های شخصیتی هستند و اغلب تحت تأثیر طبیعت و پرورش شکل می گیرند. از آنجاکه به طور گسترده این عناوین در محافل تجاری، اجتماعی و روابط مورد بحث قرار می گیرند، اغلب به اشتباه تفسیر می شوند و باورهای غلط در خصوص این شخصیت ها و ویژگی های آن ها شکل می گیرد.

برون گرایی و درون گرایی به منبعی اشاره دارد که افراد از آن انرژی دریافت می نمایند. برون گراها با معاشرت در گروه های بزرگ تر، داشتن دوستان زیاد به جای چند دوست صمیمی، انرژی می گیرند؛ در حالی که درون گراها با گذراندن وقت به تنهایی یا با گروه کوچک تری از دوستان انرژی می گیرند.

نکته مهم در خصوص این تعریف این است که شکل رفتارهای شما اهمیتی ندارد، بلکه مهم این است که در چه موقعیت هایی پیشرفت می کنید و از چه موقعیت هایی انرژی بیشتر می گیرید.

9 باور اشتباه در خصوص شخصیت های درون گرا و برون گرا

با در نظر گرفتن این موضوع، در ادامه به چند باور اشتباه اشاره می کنیم که در خصوص شخصیت های درونگرا و برونگرا مطرح می گردد ولی لزوما برای همه افراد صادق نیست.

1. فقط برونگراها اجتماعی هستند

حتما شنیده اید که برونگراها اجتماعی هستند و حضور در محافل اجتماعی را دوست دارند اما این ویژگی فقط به آن ها محدود نمی گردد و درونگراها هم می توانند کاملا اجتماعی باشند. در واقع تفاوت بین این دو شخصیت، بین تعداد آدم هایی است که ترجیح می دهند با آن ها روابط اجتماعی داشته باشند.

اغلب افراد فکر می نمایند درون گراها افرادی اجتماع گریز هستند اما درونگرایان هم از داشتن دوست و روابط اجتماعی لذت می برند. فقط سطح تحمل متفاوتی نسبت به برونگراها برای پذیرش روابط تازه دارند و شاید دیرتر یا کمتر، با دیگران احساس راحتی نمایند.

در مقابل، برونگراها را به شدت اجتماعی می دانند. البته برونگرایی و اجتماعی بودن، با هم بی ارتباط نیست ولی همواره این گزاره درست نیست که برونگراها اجتماعی تراند. درونگراها معمولا از اوقات تنهایی خود لذت می برند و شکایتی از آن ندارند ولی به این معنا نیست که از بودن کنار دوستانشان لذتی نمی برند.

2. درونگراها ریسک نمی نمایند

اینکه چه تعداد دوست و رابطه اجتماعی دارید یا اینکه ترجیح می دهید زمان خود را در تنهایی بگذرانید یا با دیگران، ربطی به قابلیت ریسک پذیری ندارد. ترس ها و علایق، دو موضوع کاملا جدا هستند و ربطی به برونگرایی و درونگرایی ندارند. این قبیل گزاره های بی پایه و اساس، باعث می گردد که روی افرادی که دقیق نمی شناسیم، برچسب بزنیم.

به جای اینکه افراد درونگرا را از موقعیت های ریسک دار کنار بگذارید، به آن ها فرصت دهید تا خودشان را نشان دهند و خودشان انتخاب نمایند که آیا یک فعالیت یا پروژه برای آن ها مناسب است یا نه و مایل اند آن را انجام دهند یا خیر؟

3. برونگراها شادترند

وقتی شما همان طور که خودتان دوست دارید، زندگی کنید و سبک زندگی مطلوب خود را دنبال کنید، شاد خواهید بود؛ فرقی نمی نماید که دونگرا باشید یا برونگرا. اما زمانی که سعی کنید ادای یک شخصیت دیگر را دربیاورید، مثلا درونگرا باشید و سعی کنید شبیه برونگراها به نظر برسید، در این میان مجبور می شوید کارهایی انجام دهید که قلبا دوست ندارید. یعنی طوری رفتار کنید که با طبیعت و اخلاق شما تناقض داشته باشد. در این صورت نمی توانید زندگی شادی داشته باشید.

به جای اینکه خودتان را مجبور کنید در موقعیت های اجتماعی مختلفی قرار بگیرید که دوست ندارید، عادی رفتار کنید. هر جایی که واقعا دوست دارید حضور پیدا کنید. زندگی مطابق با خواسته های درونی است که شما را به انسان شادتری تبدیل می نماید.

4. افراد درونگرا بیشتر به بیماری های ذهنی مبتلا می شوند

اینکه فردی در گروه های اجتماعی بزرگ، احساس راحتی می نماید یا در جمع، زیاد حرف می زند به این معنا نیست که اصلا دچار مسائل و بیماری های روحی و ذهنی نمی گردد. حتی این برداشت که برونگراها دچار بیماری های روحی نمی شوند، می تواند خطرناک هم باشد. این افراد شاید طبق این باور، مسائل روحی را کمتر جدی بگیرند.

در آنالیز بیماری های روحی، عوامل مختلفی در نظر گرفته می گردد؛ بیولوژی، آسیب های دوران کودکی، سابقه خانوادگی و خلق وخوی کلی فرد.

5. افراد برونگرا اعتمادبه نفس بیشتری دارند

اعتمادبه نفس یعنی بدانید که چه کاری برای شما بهتر است و بدانید که دوست دارید وقت خود را با چه کسانی بگذرانید. داشتن دوستان بیشتر یا دائما در جمع بودن، به معنای اعتمادبه نفس بیشتر نیست. اگر یک فرو درونگرا کمتر سعی می نماید که روابط تازه و گسترده داشته باشد، به خاطر نداشتن اعتمادبه نفس نیست بلکه ترجیح شخصی خودشان است که روابط محدودتری داشته باشند.

افراد چه درنگرا باشند چه برونگرا، تا زمانی که مطابق میل خود رفتار نمایند، این ویژگی شخصیتی نمی تواند روی اعتمادبه نفس آن ها تاثیرگذار باشد.

6. درونگراها کم حرف اند

درونگراها لزوما خجالتی و کم حرف نیستند. اگر می بینید که در گروه های بزرگ اجتماعی، تعداد کمی فرد درونگرا پیدا می گردد، به این علت است که آن ها چنین گروه های بزرگی را برای خودشان دوست ندارند و محیطی نیست که در آن راحت باشند. اما این علت نمی گردد که کم حرف یا خجالتی باشند. صرفا در محیطی که دوست ندارند، حضور پیدا نمی نمایند.

در واقع آن ها کم حرف و ساکت به نظر می رسند. شاید شما هم تجربه ای شبیه این داشته اید. تصور می کردید که یک نفر کم حرف و خجالتی است ولی وقتی با او آشنا شده اید و او را بیشتر شناخته اید، متوجه شده اید که اصلا شبیه تصورات شما نیست و حتی شاید کاملا برعکس، بسیار پرحرف باشد.

7. درونگراها و برونگراها با هم کنار نمی آیند

درونگراها و برونگراها ویژگی های شخصیتی متفاوتی دارند اما به این معنی نیست که لزوما با هم به مشکل می خورند. درونگراهای زیادی هستند که در جمع های بزرگ حضور پیدا می نمایند و برونگراهای زیادی هم هستند که روابط عمیق و محدود را دوست دارند.

این ترجیحات شخصی باعث نمی شوند که دو نفر نتوانند در کنار هم زندگی نمایند. باید برای آشنا شدن و دوستی با افراد دیگر، به خودتان و دیگران فرصت بدهید. زمان معین می نماید که آیا می توانید در کنار هم بمانید یا نه. پیش داوری از روی ویژگی های شخصیتی، معمولا پیش داوری صحیحی در خصوص سرنوشت روابط نیست.

8. درونگراها اضطراب سخنرانی در جمع دارند

معمولا تصور عمومی بر این است که افراد برونگرا برای صحبت کردن در جمع، راحت تر هستند و افراد درونگرا برای صحبت کردن در مقابل جمع بزرگی از مخاطبان، دچار اضطراب می شوند. اما در یکی از تحقیقاتی که با همین موضوع انجام شد، معین شده است که 84 درصد از اضطراب مربوط به سخنرانی در جمع، به عوامل دیگری غیر از شخصیت خود افراد بستگی دارد.

صحبت کردن به خصوص در جمع، عملی نیست که فقط برونگراها از پس آن بربیایند. بلکه نوعی اجرا است که همه می توانند تجربه نمایند. این روزها افراد زیادی روی صحنه می روند و سخنرانی دارند در حالی که کاملا درونگرا هستند. سخنرانی در جمع مهارتی است که هر کسی می تواند فارغ از ویژگی های شخصیتی خود به آن دست پیدا کند.

9. برونگراها رهبران و مدیران بهتری هستند

در یک تحقیق، 96 درصد از رهبران و مدیران سازمان ها اعلام نموده اند که برون گرا هستند. بعلاوه در یک نظرسنجی 65 درصد از مدیران ارشد اعلام نموده اند که برونگرا بودن برای رهبران یک وظیفه است و تنها 6 درصد، درونگرایی را یک مزیت می دانند. با این آمار و ارقام شاید فکر کنید برونگراها باید رهبران بهتری باشند!

اما حقیقت این است که برونگراها لزوما رهبران و مدیران بهتری نیستند ولی به علت ویژگی های شخصیتی که دارند، بیشتر محتمل است که برای موقعیت ها و سِمت های مدیریتی انتخاب شوند. بیشتر بودن تعداد رهبران برونگرا به معنای عملکرد بهتر آن ها نیست.

جالب است بدانید که مدیران درونگرا معمولا تمایل بیشتری برای شنیدن پیشنهادات و حرف ها زیردستان خود دارند.

ویژگی های شخصیتی افراد درونگرا و برونگرا

وقتی از شما بخواهند یک فرد درونگرا را توصیف کنید احتمالا بسیاری از باورهای اشتباهی که بالاتر گفتیم، به ذهنتان می رسد. مثلا افرادی کم حرف، گوشه گیر و ساکت را تصور می کنید که از موقعیت های اجتماعی تا جایی که بتوانند دوری می نمایند.

در مقابل اگر بخواهند یک فرد برونگرا را توصیف کنید، احتمالا به ویژگی هایی مثل پرحرف و شلوغ بودن، حضور فعال در موقعیت های اجتماعی و علاقه داشتن به جمع های بزرگ اشاره می کنید. اما ویژگی های شخصیتی افراد درونگرا و برونگرا معمولا چیست؟

افراد برونگرا معمولا ویژگی های زیر را دارند:

• در پی تعامل اجتماعی و گفت وگو هستند.
• در محیط های شلوغ انگیزه و انرژی بیشتری دارند.
• احساسات و افکار خود را به راحتی بیان می نمایند.
• از بودن در جمع لذت می برند.
• با تکانش بیشتری عمل می نمایند.
• از گذراندن وقت به تنهایی، خودداری می نمایند.

افراد درونگرا معمولا ویژگی های زیر را دارند:

• در محیط های ساکت عملکرد بهتری دارند.
• از گذراندن وقت به تنهایی لذت می برند.
• در محیط های اجتماعی، محتاطانه تر اشتیاق نشان می دهند.

جمع بندی

درونگرایی و برونگرایی از جمله ویژگی های شخصیتی است که زیاد در خصوص آن بحث می گردد. احتمالا شما هم زیاد شنیده اید که صفت ها و ویژگی های خاصی را به هر کدام از این دو دسته نسبت می دهند. اما بسیاری از این نسبت ها، لزوما صحیح نیست. هر فردی ویژگی های متفاوتی دارد و نمی توان بر اساس درونگرا یا برونگرا بودن، شخصیت و عملکرد افراد را قضاوت کرد.

برخی از این باورها ممکن است در بیشتر موارد، درست باشند ولی برای همه افراد صدق نمی نمایند. قبل از اینکه بر اساس درونگرا یا برونگرا بودن افراد، در خصوص آن ها فکر کنید، به هر کسی فرصت بدهید تا به مرور زمان ویژگی های شخصیتی اش را در یک موقعیت خاص، نشان دهد.

منبع: Healthline