مقاله: کلیسای جامع فلورانس (ایتالیا)
به گزارش طفره، راه خود را که به سمت بالا ادامه دهید، از میانه دو پوسته گنبد گذشته و در بیرون می توانید نمایی به یاد ماندنی و منحصر به فرد از فلورانس را ببینید. اگر از ترس از ارتفاع یا بودن در مکان های تاریک و تنگ رنج می برید، بالا رفتن تا بالای کلیسا به شما توصیه نمی شود. مسیر رسیدن به بالای کلیسا در حقیقت راهروهایی باریک هستند که توسط کارگرانی که کلیسای جامع فلورانس را ساخته بودند ساخته شده اند. این راهروها توسط این کارگران و برای تعمیرات استفاده می شده اند و هیچ زمانی تصور نمی شده است که مورد استفاده عموم قرار بگیرند. این راهروها باریکند، شیب دار هستند و تعداد کل پله هایی که باید از آن ها بالا بروید 463 پله است.
در سال 1507، معمار فلورانسی Baccio dAgnolo، در قسمت انتهایی گنبد و در بالاترین بخش دیوارهای هشت ضلعی نگهدارنده گنبد، شروع به اضافه کردن بالکن کرد. یکی از هشت وجه در سال 1515 به اتمام رسیده بود، وقتی کسی نظر میکل آنژ را در مورد این تزئینات پرسید. میکل آنژ کسی بود که نظرات هنری اش در آن زمان، به اندازه قانون های کاردینالی جدی گرفته می شد. گفته می شود میکل آنژ کار انجام شده را به تمسخر گرفت و آن را به قفس جیرجیرک تشبیه کرد. کار بلافاصله متوقف شد و تا به امروز هفت وجه دیگر بدون تزئینات و به صورت آجری باقی مانده اند.
گنبد فیلیپو برونولسکی شامل دو پوسته هم مرکز بود. پوسته داخلی از داخل کلیسا قابل رویت بود و در داخل یک گنبد بلندتر و عریض تر جای گرفته بود. برای مقابله با تنش حلقوی (فشاری به بیرون که به خاطر وزن این سازه بزرگ ایجاد می شود و ممکن است باعث فرو پاشیدن و ترک خوردن آن شود)، برونولسکی دیوارها را با حلقه های ساخته شده از سنگ، آهن و چوب به هم متصل کرد، مانند حلقه هایی که در بشکه ها استفاده می شود. او اعلام کرد که 14 متر اول را با سنگ خواهد ساخت و در ادامه از مواد سبک تری مانند آجر استفاده خواهد کرد. او همچنین متصدیان را مطمئن کرد که ساخت این گنبد را بدون داربست بندی های متداول انجام خواهد داد. ساخت گنبد برونولسکی در انتها با استفاده از بیش از 4 میلیون آجر به پایان رسید.
منبع مقاله: کلیسای جامع فلورانس (ایتالیا)