خطر ابطال شناسنامه ایرانی مولانا - طفره

روزنامه خراسان در ادامه نوشت: امروز روز بزرگداشت مولانا، شاعر و عارف نامی ایرانی و پارسی گوست. هنگامی که از واژه ایرانی برای معرفی مولانا استفاده می کنیم، منظورمان تعلق به گستره ای در پهنه جغرافیایی تعیین نیست؛ ایرانی بودن مولانا، حکایت از فرهنگی دارد که در حیطه ای وسیع از مرز های چین و قلب هندوستان تا کرانه های مدیترانه توسعه یافته است؛ این فرهنگ، لوازم، تعیینات و ویژگی های خاص خود را دارد و طی قرن ها، از امتزاج دستاورد های فرهنگی اقوام گوناگون، بارور شده است؛ گنجینه ای که با همت همه اقوام ساکن در فلات ایران و مجاور آن شکل گرفت و زیر اسم فرهنگ ایرانی اسلامی بالید و بقا یافت.

مولانا، جلوه شاخص چنین دستاورد سترگی است؛ زاده خراسان و بزرگ شده قونیه و پرورش یافته در فضایی که معطر به عطر اسلام و خصایص فرهنگ ایرانی است؛ فرهنگی که باید برجسته ترین وجه آن را، بهره مندی از زبان فارسی بدانیم.

زبان فارسی نشانی از نفوذ فرهنگ ایرانی اسلامی است؛ این که شاعران نام آشنای تاریخ ما، از نظامی گرفته تا مولانا و دیگران، گرفتار طمع ورزی بعضی دولت های همسایه و تفکراتی شده اند که می خواهند مرز های نو و ناهمگون فرهنگی را بر گستره وسیع فرهنگ باستانی ایرانی ترسیم نمایند، نمی تواند باعث کاسته شدن از قدر و منزلت زبان فارسی در سرزمین هایی گردد که نشان فرهنگ ایرانی بر تارک آن ها می درخشد.

مصادره مفاخر، پدیده شوم قرن اخیر و دورانی است که کشور های ریز و درشت تازه تأسیس شده، برای خلق هویت جعلی به آن رو آوردند و کوشیدند تا با تغییر شناسنامه فرهنگی و ملی امثال مولانا، منکر فرهنگی به نام فرهنگ ایرانی شوند که همانند خورشید بر تارک تاریخ بشریت می تابد و می درخشد؛ راست گفت استاد مهدی محقق که مصادره نمایندگان مولانا و نظامی، حتی یک خط از اشعار آن ها را نمی توانند بخوانند!

احتیاج امروز ما، به پاسداری از این فرهنگ، یک احتیاج لازم است که در کنار دیپلماسی فرهنگی دولت ها، می تواند امید ها را زنده نگه دارد و پاسدار هویت فرهنگ دیرینه ما باشد؛ تلاش های ما برای معرفی مفاخری مانند مولوی در سطح ملی و جهانی، قادر است مفهوم فرهنگ ایرانی اسلامی را به جهانیان یادآوری کند.