حق بیمه تولیدی ایران در جایگاه 38 جهانی قرار گرفته است - طفره

به گزارش گروه مالی خبرنگاران، با توجه به آمار منتشر شده سالنامه 98 بیمه مرکزی، حق بیمه تولیدی جهانی در سال 2019 حدودا برابر با 6.292 میلیارد دلار، و در ایران حدود 12 میلیارد دلار بوده است که از منظر حق بیمه تولیدی ایران را در مقام 38 جهانی قرار داده، که به نسبت سال گذشته دو رتبه صعود را برای جایگاه ایران به ارمغان داشته است.

البته بایستی توجه داشت که رتبه 38 در صنعت بیمه با توجه به رتبه 26 اقتصاد کشور از منظر جهانی (بر اساس GDP)، نشان دهنده ضعف نسبی صنعت بیمه در مقایسه با سایر بخش های اقتصاد کشور در مقیاس جهانی می باشد.

همچنین پارامترهایی از جمله سرانه حق بیمه تولیدی و ضریب نفوذ نیز بر اساس آخرین آمار قابل استناد نسبت به دوره گذشته سال قبل با بهبود همراه بوده است و باعث ادامه فرایند بهبود رتبه کشور از منظر دو شاخص مذکور در میان کشورهای منطقه شده است.

افزایش دو پارامتر سرانه حق بیمه تولیدی و ضریب نفوذ در جهان به مراتب از افزایش این دو پارامتر در ایران بیشتر بوده است. در بخش بیمه های زندگی، سهم این نوع بیمه ها از کل پورتفوی بیمه ای در مقیاس جهانی حدود پنجاه درصد بوده و این در حالی است که در سال 2019 این عدد در صنعت بیمه ایران به دو صدو درصد کاهش به نسبت سال قبل به 14.3 درصد رسیده است، که نشان از فعالیت کمتر از انتظار بیمه گران و عدم فرهنگ سازی مناسب در این حوزه دارد.

چالش ها و شرایط صنعت بیمه کشور در زمان حاضر ساختار مالی کشور و به تبع آن صنعت بیمه تحت تاثیر دو عامل مهم شامل تحریم های ظالمانه بین المللی و شیوع ویروس کووید19 قرار گرفته است. خارج شدن فاکتورهای اقتصاد کلان کشور نظیر نرخ تورم، رشد، بیکاری، میزان صادرات، نرخ برابری ارز و... از فرایند مطلوب را شاید بتوان مهم ترین تاثیرات ناشی از دو عامل فوق الذکر دانست. طبق اهداف چشم انداز سند 1404 صنعت بیمه ایران می بایست در افق مذکور به ضریب نفوذ هفت درصدی می رسید که با این میزان می توانست مقام نخست را در منطقه آسیای میانه، خاورمیانه و شمال آفریقا کسب نماید. لیکن متاسفانه بروز چالش های مذکور منجر به آن شد تا دستیابی به بسیاری از اهداف این سند من جمله اهداف صنعت بیمه، به راحتی امکان پذیر نباشد.

یکی از مهم ترین اثرات مستقیم و عینی تحریم ها بر صنعت بیمه کشور کاهش پذیرش و واگذاری ریسک های بزرگ، کاهش مجموع تعهدات، و محدودیت در نقل و انتقال ارز به منظور پرداخت حق بیمه به بیمه گران طرف قرارداد خارجی می باشد. همچنین انتظار می رود که با کاهش فعالیت کسب و کارهای مالی و افزایش نرخ رشد قیمت کالا و خدمات، صنعت بیمه نیز دچار اختلالات متعددی در فرآیندهای بیمه گری و سرمایه گذاری شود. همچنین با شیوع ویروس کووید 19 علاوه بر تشدید شرایط نامطلوب، چالش های نوظهوری همچون عدم تمدید و کاهش تقاضا از سوی بنگاه ها، افزایش مطالبات و معوقات، کاهش درآمد از حوزه گردشگری، افزایش میزان مخاطرات اخلاقی به دلیل کاهش قدرت خرید مردم) و... پیش روی صنعت بیمه قرار گرفته است. البته به وجود آمدن توفیق اجباری برای امکان توسعه فروش الکترونیکی از معدود فرصت های پیش آمده در پی شیوع این ویروس بوده است که صنعت بیمه می بایست از فرصت یادشده به بهترین شکل ممکن استفاده نماید. بر این اساس طراحی الگوی خدمت رسانی متفاوت برای جوامع در هنگام شیوع بیماری های اپیدمیک، امری ضروری به نظر می رسد. پیش بینی می شود که با خاتمه یافتن دوران ایپدمی ویروس کرونا و با رونق یافتن مجدد کسب و کارها (که طبق پیش بینی IMF میزان رشد GDP ایران در سال 2021 در حدود 3,1 درصد خواهد بود)، صنعت بیمه نیز رشد فزاینده ای را تجربه نماید. ریسک های اقلیمی یکی از بزرگترین ریسک های مورد توجه شرکت های بیمه ای است. طبق گزارش IPCC افزایش دما، گرم شدن آب اقیانوس ها، بالا آمدن آب دریاها، وقوع زلزله، سیل، اسیدی شدن آب دریاها و آلودگی از جمله حوادث فاجعه آمیز ناشی از تغییرات اقلیمی در جهان به حساب می آید. بررسی ها حاکی از آن است که در طول 40 سال گذشته بیش از 90 درصد بلایای طبیعی در اثر تغییرات آب و هوایی بوده است. وقوع این حوادث نه تنها بر اقتصاد کشورها اثر گذاشته بلکه سلامت انسان ها را نیز به خطر انداخته است. افزایش شمار بلایای طبیعی از جمله سیل و زلزله در سال های اخیر در ایران نشان دهنده اهمیت بالای ریسک های اقلیمی است و هزینه هنگفتی به تمامی بخش های مالی من جمله صنعت بیمه وارد آورده است.

*فرایند توسعه بیمه های زندگی کند بودن سرعت رشد در بیمه های زندگی و سایر رشته ها

بیمه های زندگی یکی از پر رونق ترین رشته های بیمه ای در صنعت بیمه جهان به شمار می فرایند. متاسفانه این آمار در ایران به نسبت صنعت بیمه جهان پایین تر است به طوری که طبق آخرین داده های منتشر شده از سوی بیمه مرکزی در سال 98، سهم رشته مذکور کمتر از 15 درصد از کل پرتفوی صنعت بوده است.

عواملی همچون اطلاع رسانی و تبلیغات ناکافی، عدم تسلط کافی نمایندگان و بازاریابان، بالاتر بودن نرخ بازدهی در سایر بازارهای موازی مالی، وجود هزینه ها و کارمزدهای متعدد در ابتدای بیمه نامه، پایین تر بودن نرخ سود ذخائر از تورم واقعی و انتظاری و... از جمله مهم ترین مواردی است که منجر به عدم استقبال کافی از بیمه های زندگی در ایران شده است، البته فرایند استقبال از بیمه های زندگی در طی چند سال اخیر بیانگر بهبود دیدگاه جامعه نسبت به مزایای سرشار این دسته از بیمه نامه ها بوده و این اتفاق حاکی از روشن بودن چشم انداز بیمه های زندگی در ایران است.