آخرین روز تبلیغات انتخاباتی انگلیس؛ مطالبات مهم مردم و احزاب - طفره

برای دیدن بریتانیای کبیر با تور انگلیس همراه باشید.

برای دیدن بریتانیای کبیر با تور انگلیس همراه باشید.

در این انتخابات سراسری تعیین می شود کدام حزب (یا احزاب) دولت بعدی بریتانیا را تشکیل می دهند. هزاران نامزد برای 650 کرسی مجلس بریتانیا رقابت می کنند و رییس حزبی که بیشترین کرسی های مجلس را به دست بیاورد، نخست وزیر می شود.

احتمال اینکه هیچیک از احزاب اصلی در این انتخابات پیروز به کسب اکثریت مطلب کرسی های مجلس عوام، 326 کرسی، نشوند، بسیار زیاد است و دو حزب محافظه کار و کارگر در نظرسنجی ها شانه به شانه هم هستند.

احزاب کوچک تر نیز حساب و کتاب سنتی انتخابات بریتانیا را به هم ریخته اند و به نظر می رسد که حزب ملی گرای اسکاتلند سومین قدرت برآمده از این انتخابات باشد.

مسائلی چون یکپارچگی بخش های مختلف بریتانیا (متشکل از انگلستان، ولز، اسکاتلند و ایرلند شمالی)، ادامه عضویت بریتانیا در اتحادیه اروپا، و اقتصاد در صدر برنامه های کاندیداها در مبارزات انتخاباتی بوده است.

در آخرین روز از مبارزات انتخاباتی، رهبران احزاب سخت در تلاشند که برای انتخابات فردا، پنج شنبه 7 مه، نظر مساعد رای دهندگان را جلب کنند.

نظام انتخاباتی بریتانیا مبتنی بر اکثریت نسبی است. در هر حوزه انتخاباتی، نامزدی که بیش از رقبایش رأی آورده باشد کننده مجلس می شود. این نامزد لازم نیست اکثریت مطلق آراء مردم را کسب کند. رهبر حزبی که اکثریت مطلق (نصف به علاوه یک) کرسی های مجلس (326 کرسی) را برده باشد، نخست وزیر می شود.

اما اگر هیچ کدام از احزاب نصف به علاوه یک کرسی های مجلس را برنده نشوند، کار پیچیده تر می شود. حزبی که بیش از همه کرسی دارد، می تواند دولت اقلیت تشکیل بدهد، اما این کار مسائل خودش را دارد و ممکن است نشدنی باشد. حالت دیگر این است که این حزب یا احزاب دیگر سعی کنند دولت ائتلافی تشکیل بدهند، به نحوی که مجموع کنندگان شان بیش از نصف کرسی های مجلس بشود. در حالتی دیگر که تشکیل یک دولت اقلیت با حمایت کلی یا مورد به مورد احزاب دیگر است، حزبی که بیشترین کرسی ها را دارد می تواند با حزبی دیگر به طور غیررسمی توافق کند که اگر حزب مخالف بخواهد رأی عدم اعتماد بدهد، علیه حزب اصلی رأی ندهد - که دولت بتواند پایدار بماند.

بر اساس نظرسنجی ها، احزاب محافظه کار با رهبری دیوید کامرون، کارگر با رهبری اد میلیلند، ملی گرای اسکاتلند با رهبری خانم نیکلا استورژن و لیبرال دموکرات با رهبری نیک کلگ به ترتیب بیشترین کرسی ها را خواهند داشت.

مواردی که احزاب بر روی آنها تمرکز دارند

مسائل مالی

مقابله با کسری بودجه و کاهش بدهی ملی جزو اولویت های اصلی همه احزاب بزرگ است.

میزان بدهی خالص کشور در مقایسه با دوره پیش از بحران مالی سال 2010، بیش از دو برابر شده. رقم دقیق بدهی 1/56 تریلیون پوند (یا 1560 میلیارد پوند) است، یعنی اندکی بیش از 80 درصد کل تولید ناخالص ملی.

آمار اخیر نشان می دهد که کسری بودجه دولت از زمان روی کار آمدن دولت ائتلافی در سال 2010 حدود 60 میلیارد پوند کم شده. رقم بی کاران کشور که به 2/68 میلیون نفر رسیده بود، حالا 1/86 میلیون نفر است.

دولت می گوید درآمد مالیاتی تازه دارد بالا می رود. منتقدان می گویند رشد کند درآمد مالیاتی به این خاطر است که مشاغل جدید یا پاره وقت اند یا موقتی، یا مربوط به کسانی که برای خودشان کار می کنند.

اواخر سال 2014، دست مزدها بالاخره بالا رفت، حدود 1/6 درصد در مقایسه با سال قبل. بعد از شش سال این اولین بار بود که رشد دست مزدها بیش از نرخ تورم می شد. همین موقع (دسامبر 2014) نرخ تورم هم تا 0/3 درصد پایین آمد، از جمله به خاطر سقوط بهای نفت.

بهداشت

تأمین منابع مالی نظام خدمات درمانی بریتانیا (NHS) - که دولتی است - یکی از بحث انگیزترین موضوع های این انتخابات است. همه احزاب می گویند از این نظام دفاع می کنند.

بودجه ان.اچ.اس در 10 سال گذشته از حدود 96 میلیارد دلار به حدود 164 میلیارد دلار رسیده. رهبران هر دو حزب اصلی (محافظه کار و کارگر)، که برای نخست وزیری رقابت می کنند، قول داده اند باز هم بودجه را بیشتر کنند. اختلاف شان در رقمی است که وعده داده اند - و البته عملی بودن وعده شان جای سؤال دارد.

بنیاد کشورهای مشترک المنافع سال 2014 گزارشی منتشر کرد که طبق آن عملکرد کلی ان.اچ.اس در مقایسه با نظام های درمانی 10 کشور دیگر (استرالیا، کانادا، فرانسه، آلمان، هلند، زلاندنو، نروژ، سوئد، سوییس و آمریکا) پیروز تر ارزیابی شده بود.

از جمله مسائل مزمن ان.اچ.اس کمبود پرستار است، که به افزایش جذب نیرو از خارج بریتانیا منجر شده، و همچنین برنامه بازنشسته شدن یک سوم پزشکان خانوادگی در پنج سال آینده.

در سال های اخیر زمان انتظار بیماران برای درمان در بیمارستان دولتی عملا به معیار سنجش عملکرد کل نظام درمانی بدل شده. آمار در دوره های مختلف متفاوت است، اما عموما زمستان ها که افراد آسیب پذیر و سال خوردگان بیشتر مریض می شوند، وضع بدتر است. زمستان سال گذشته چندین بیمارستان وضعیت اضطراری اعلام کردند، چون تعداد مراجعان بیش از اندازه شده بود و تخت ها کفاف کسانی را که باید بستری می شدند نمی داد.

مسائل اجتماعی

کم کردن بودجه خدمات عمومی محور مشترک برنامه هر سه حزب اصلی است. یکی از مهم ترین محورها مسئله مسکن است.

بودجه کمک های رفاهی به شدت کم شده، به نحوی که هیچ خانواده ای نمی تواند بیش از 39 هزار دلار در سال کمک مالی دریافت کند. یکی دیگر از تغییرات این بوده که افرادی که در خانه های دولتی زندگی می کنند باید بابت اتاق خوابی که خالی مانده هزینه اضافی بپردازند. همچنین برای اولین بار کمک مالی دولت به بچه ها وابسته به درآمد خانواده شده.

شرایط دریافت بعضی کمک های دیگر هم سخت تر شده. مثلا اگر کسی که کمک دریافت می کند به موقع برای ارزیابی موقعیتش نرود تحریم می شود.(مقرری اش موقتا قطع می شود).

به طور خاص، ارزیابی معلولان برای این که معلوم شود می توانند کار کنند یا نه، سخت گیرانه تر شده - که بعضی ها معتقدند غیرمنصفانه است. با همه این اوصاف، هزینه کل کمک های رفاهی دولت پیوسته بالا رفته و به حدود یک چهارم کل بودجه عمومی رسیده. بخش بزرگی از این هزینه حقوق بازنشستگی است، که همه احزاب اصلی تضمین کرده اند تغییر نکند.

به دلیل افزایش قیمت مسکن و کافی نبودن ساخت و ساز در دهه های اخیر، شمار افرادی که در بریتانیا صاحب خانه هستند کم تر و کم تر شده و به پایین ترین رقم در سی سال گذشته رسیده. از زمان جنگ دنیای دوم هیچ گاه ساخت وساز این قدر کم نبوده - و این مسئله ای است که همه حزب ها وعده داده اند حل کنند. از سوی دیگر اجاره هم در مناطق پرطرفدار مثل لندن و جنوب شرق بریتانیا شدیدا بالا رفته.

شمار افرادی که ناچارند از خیریه ها غذای رایگان بگیرند بیشتر شده. سال 2010 تعداد این خیریه ها (که به بانک غذا معروفند) 29 عدد بود. سال 2014 تعدادشان به 251 رسید. خیریه ها و رهبران مذهبی می گویند سیاست های ریاضتی و تأخیر در پرداخت کمک های رفاهی عامل اصلی این وضع است. یک تحقیق که به تازگی در دانشگاه آکسفورد اجرا شده، نشان می دهد در مناطقی که تحری کمک های مالی بیشتر بوده (یعنی مقرری افراد بیشتری به دلایل مختلف قطع شده)، مراجعه به بانک های غذا هم بیشتر بوده.

گروه های فعال در زمینه حقوق بچه ها می گویند 3/5 میلیون کودک بریتانیایی در فقر زندگی می کنند، بسکمک در خانواده هایی که دست کم یکی از والدین کار می کند، اما با دست مزد کم. این گروه ها پیش بینی کرده اند که این آمار باز هم بالا برود. طبق تعریف دولت، خانواده فقیر خانواده ای است با درآمد کم تر از 60 درصد میانگین کشور. (در حال حاضر این رقم برای خانواده ای با دو فرزند حدود 31000 پوند بعد از کسر مالیات است.)

آموزش

نظام آموزشی (هم مدرسه، هم دانشگاهی) در سال های اخیر تغییرات عمده ای کرده. بحث آموزش همچنان یکی از محورهای اصلی مورد نظر همه احزاب است.

پیش از سال 1998 دانشگاه ها رایگان بودند. بعد شهریه ای معادل 1500 دلار برای هر ترم تصویب شد. این رقم به مرور بالا رفت تا امروز که به حداکثر 13600 دلار رسیده. بعضی سیاست مداران، و دانشگاه ها، معتقدند شهریه ها باز هم باید بالا برود، اما منتقدان می گویند بسکمک از دانشجوها احتمالا هیچ وقت وامی را که برای پرداخت این شهریه گرفته اند پس نمی دهند.

به عنوان مثال، دانشجویی که درسش را سال 2012 آغاز کرده، تا زمانی که حدود 32000 دلار در سال حقوق نگیرد، چیزی پس نمی دهد. و بعد از سی سال هرچه از بدهی مانده باشد، بخشیده می شود.

آمار نشان می دهد که تعداد دانش آموزان در کلاس های دبستان رو به افزایش است. سقف قانونی فعلی 30 دانش آموز به ازای هر معلم است، اما افزایش زادوولد و مهاجرت در سال های اخیر باعث شده بعضی کلاس ها بزرگ تر شوند - و خانواده ها نگران. در حال حاضر کلاس درس ابتدایی به اندازه کافی نیست، و پیش بینی می شود تا سال 2016 حدود چهل درصد مناطق با کمبود کلاس ابتدایی روبرو باشند.

سیاست خارجی و دفاعی

نقش بریتانیا در دنیا در آینده چه خواهد بود؟

جدی ترین مسئله سیاست خارجی در این انتخابات اتحادیه اروپاست: این که باید با همین شرایط فعلی عضو اتحادیه ماند، یا برای تغییر قوانین تلاش کرد، یا کلا از اتحادیه خارج شد. بعضی احزاب می خواهند بریتانیا از اتحادیه اروپا بیرون بیاید. محافظه کارها می گویند سعی می کنند اتحادیه را تغییر بدهند و بعد موضوع را به رفراندوم می گذارند. حزب کارگر می گوید بریتانیا باید در اتحادیه اروپا بماند.

بزرگ ترین اختلاف با اتحادیه اروپا بر سر تردد آزادانه مردم است، به این معنی که شهروندان کشورهای عضو حق دارند به کشورهای دیگر بروند و کار کنند. بعضی سیاست مداران می گویند این قانون باعث شده دستمزدها در بریتانیا پایین بیاید. بعضی دیگر می گویند مهاجران از نظام رفاهی سوءاستفاده می کنند. گروهی هم نگران از دست رفتن حاکمیت ملی هستند، این که تصمیم هایی که بر سرنوشت بریتانیا اثر دارد در بروکسل گرفته شود. اما مدافعان اتحادیه اروپا می گویند عضویت در این اتحادیه به معنای دسترسی به بازاری عظیم و نفوذ سیاسی بیشتر در دنیا است.

سیستم موشکی هسته ای ترایدنت - که بر چهار زیر دریایی سوار است - همواره جنجال آفرین، و البته پرهزینه، بوده. این سیستم به پایان عمرش نزدیک شده و باید در مورد تجدید آن تصمیم گرفته شود. زیردریایی ها در فسلین (Faslane) در اسکاتلند مستقرند، اما حزب ملی گرای اسکاتلند خواهان برچیدن ترایدنت است. حزب کارگر تعهد کرده سیستم دفاع هسته ای را تجدید کند، اما در مورد تعداد زیردریایی ها سکوت کرده. حزب محافظه کار می گوید با توجه به گسترش فن آوری هسته ای در دنیا، باید از بازدارنده هسته ای حمایت کرد.

بریتانیا به عنوان یکی از اعضای ناتو باید 2 درصد تولید ناخالص ملی خود را صرف بودجه دفاعی کند، اما این که این کار را ادامه بدهد یا نه معلوم نیست.

نیروهای مسلح بریتانیا در حال کوچک شدن است. مثلا پرسنل ارتش از 102 هزار نفر به 82 هزار نفر رسیده و بودجه اش از کشورهایی چون چین و عربستان سعودی کمتر است.