کشف معمای تخم های غول پیکر باستانی پس از 40 سال! - طفره

به گزارش خبرنگاران، دانشمندان دانشگاه کپنهاگ و همکاران بین المللی آن ها با انجام یک مطالعه تازه، به مناقشه علمی چندین ساله در خصوص اینکه مادر واقعی تخم های غول پیکر مرموز چه حیوانی است، خاتمه دادند. طبق آنالیز های این تیم بین المللی، این تخم ها متعلق به گونه ای اردک غول پیکر منقرض شده به نام Demon Ducks of Doom است که روزگاری در دشت های استرالیا پرسه می زده است.

دانشمندان می گویند این اردک باستانی، پرنده ای 200 کیلیوگرمی با منقاری بزرگ بود که ارتفاع آن به دو متر می رسید. قدیمی ترین آثار کشف شده از این پرنده مربوط به 65000 سال پیش در استرالیا بوده است بنابراین می توان حدس زد که با انسان های اولیه در ارتباط بوده اند. بر اساس مطالعه این تیم بین المللی، این اردک که البته قادر به پرواز نبوده است، تخم هایی به میزان طالبی می گذاشته که احتمالاً برای انسان های باستانی به عنوان یک منبع ضروری پروتئین در نظر گرفته می شد.

از سال 1981، هویت پرنده ای که این تخم ها را گذاشته، منبع بحث و جدل برای دانشمندان در سراسر دنیا بوده است. تا همین اواخر تعیین نبود که آیا این تخم ها واقعاً متعلق به خانواده اردک های شیطان است یا خیر. برای مدت ها گروهی از دانشمندان معتقد بودند که این تخم ها متعلق به گونه Genyornis newtoni است و بعضی دیگر نیز آن ها را به پرنده Progura که یک عضو منقرض شده از گروه گونه های megapode است، منسوب می کردند. پروگورا پرندگانی شبیه مرغ بودند که فقط بین پنج تا هفت کیلو وزن داشتند. حامیان ایده تعلق تخم ها به پرنده پروگورا معتقدند که ضخامت پوسته تخم های کشف شده برای پرنده های غول پیکر بسیار نازک است.

سمت چپ تخم اردک Genyornis newtoni و سمت راست تخم شتر مرغ استرالیایی

جوزفین استیلر، استادیار دپارتمان زیست شناسی دانشگاه کپنهاگ و یکی از محققین این مطالعه تازه شرح می دهد: با این حال، تجزیه و تحلیل ما از توالی های پروتئینی تخم ها به وضوح نشان می دهد که پوسته این تخم ها نمی توانند از مگاپود ها و یا پرنده پروگورا نشأت گرفته باشند. چنین پوسته ای فقط می تواند از گونه جنیورنی ها شکل گرفته باشد. ماتیو کالینز، یکی از نویسندگان و استاد دانشگاه کپنهاگ که حوزه تحقیقاتش ژنتیک تکاملی است، می افزاید: به این ترتیب، ما یک بحث طولانی و داغ درباره منشأ این تخم ها را خاتمه داده ایم.

این نتایج از تجزیه و تحلیل پروتئین و پایگاه داده ژنی تخم ها بدست آمد. توالی های پروتئین مجموعه ای از کدهای ژنی را به دانشمندان داد که می توانستند آن ها را با ژن های بیش از 350 گونه از گونه های موجود پرنده مقایسه نمایند. جوزفین استیلر شرح می دهد که کاملاً تعیین شد که تخم ها به وسیله یک مگاپود گذاشته نشده اند و بنابراین به پروگورا تعلق ندارند. بدین ترتیب، محققان معمای منشأ تخم های استرالیایی باستانی را حل کردند و دانش تازهی در خصوص تکامل به ما دادند.

سمت چپ استخوان ران Genyornis newtoni و سمت راست استخوان ران شترمرغ استرالیایی

تحقیقات قبلی روی خرده های تخم نشان می دهد که پوسته ها پخته شده و سپس دور ریخته شده اند. زغال زدگی روی سطوح پوسته تخم تاییدی بر این موضوع است و ثابت می نماید که ساکنان اولیه استرالیا تخم ها را حدود 65000 سال پیش می خوردند. دانشمندان می گویند اولین ساکنان استرالیا احتمالاً در شمار بسیار بالا تخم ها را از لانه ها برداشت نموده اند، که این فرضیه ممکن است منجر به انقراض پرنده Genyornis در 47000 سال پیش شده باشد. این تحقیق به تازگی در مجله Proceedings of the National Academy of Sciences منتشر شده است.

منبع: scitechdaily

ترجمه: مصطفی جرفی-خبرنگاران