کاهش 6 برابری زمان سفر به مریخ
به گزارش طفره، ایستگاه فضایی جدید چین در حالی توسط سیستم پیشران یونی تأمین انرژی می گردد که این فناوری با قدمت چند دهه ای می تواند زمان سفر به مریخ را از 8 ماه به 39 روز کاهش دهد.
با ما همراه باشید و درباره وبلاگ سرگرمی و سفر بیشتر بدانید.
به گزارش خبرنگاران، اولین ماژول ایستگاه فضایی آینده چین موسوم به تیانگونگ (Tiangong) به سیستم پیشران یونی مجهز خواهد شد که به میزان زیادی بهره وری انرژی را بهبود می بخشد و می تواند زمان سفر به مریخ را به شکل چشمگیری کاهش دهد.
چنین پیشرانه هایی از دهه 1970 مورد استفاده قرار گرفته اند. با این حال، ماژول اصلی تیانگونگ قرار است به اولین سفینه فضایی سرنشین دار تبدیل گردد که توسط پیشرانه های یونی تامین انرژی می گردد.
چین خطر عظیمی روی پیشرانه های یونی نموده است و میخواهد آنها را در مقیاس بسیار بیشتری برای ماموریت های خود در فضای عمیق توسعه دهد.
ماژول اصلی ایستگاه فضایی تیان هه (Tianhe) که اگر همه چیز طبق برنامه ریزی پیش رود، اواخر ماه جاری از اولین فضانوردان خود استقبال خواهد نمود، توسط چهار پیشران یونی تامین نیرو می گردد که از نیروی الکتریسیته برای شتاب دادن یون ها به عنوان یک نوع پیشران استفاده می نماید.
پیشرانه های یونی در مقایسه با پیشرانه های شیمیایی که ایستگاه فضایی بین المللی(ISS) از آن استفاده می نماید، بسیار کارآمدتر هستند.
طبق اعلام آموزشگاه علوم چین، پیشرانه های ISS برای نگه داشتن آن به مدت یک سال به چهار تن سوخت موشک احتیاج دارند، در حالی که پیشرانه های یونی برای انجام کاری مشابه فقط به 400 کیلوگرم سوخت احتیاج دارند.
فناوری موشکی امروزی، خدمه را با سفینه ای به فضا می برد که به اندازه کافی عظیم است و می تواند سوخت و سایر تجهیزات مورد احتیاج را طی بیش از هشت ماه به مریخ ببرد.
با این حال، طبق محاسبات محققان، یک سفینه فضایی با پیشرانه های یونی با قدرت 200 مگاوات ممکن است مدت زمان این سفر را به 39 روز کاهش دهد و به ماموریت ها اجازه می دهد تا سفینه های کوچکتر را به کار گیرند یا تجهیزات بیشتری را حمل نمایند.
اغلب پیشرانه های یونی کنونی مستقر در فضا که عمدتا در ماهواره ها استفاده شده اند، تقریباً 1 کیلووات نیرو فراوری می نمایند، اما هدف چین بسیار بلندپروازانه تر است.
اما پیشرانه های یونی چگونه کار می نمایند؟ یک پیشران یونی با شتاب بخشیدن به یون ها با استفاده از الکتریسیته، رانش ایجاد می نماید.
این پیشران با حذف بعضی الکترون ها از اتم ها، یک گاز خنثی را یونیزه می نماید و ابری از یون های مثبت ایجاد می نماید.
پیشران یونی هنگام روشن شدن، بخارهای آبی رنگی را ایجاد می نماید که در اثر ذرات فوق العاده داغ و دارای بار الکتریکی که با سرعت بیش از 30 برابر سرعت صوت از موتور خارج می شوند، ایجاد می گردد.
البته نکته منفی این پیشران ها آن است که این ذرات باردار می توانند اجزای موتور را تخریب نمایند، طول عمر ماهواره را کاهش دهند و احتمالاً فضانوردان را در معرض خطر قرار دهند.
علاوه بر این، رانش ایجاد شده توسط آنها معمولاً نسبتاً کم است. با این حال، آموزشگاه علوم چین می گوید آنها راهی برای کارایی عملکرد کارآمد آن پیدا نموده اند.
دانشمندان چینی این رانشگرها را تحت آزمایشات دقیق قرار می دهند تا مطمئن شوند موتورها می توانند در برابر صدمات ناشی از ذرات مقاومت نمایند.
آنها با قرار دادن یک میدان مغناطیسی بر روی دیواره داخلی موتور برای دفع ذرات آسیب رسان توانستند از موتور در برابر فرسایش محافظت نمایند.
آنها همچنین یک ماده سرامیکی منحصر به فرد ساخته اند که برای مقاومت در برابر گرما یا تابش شدید برای مدت زمان طولانی طراحی شده است.
گزارش شده است که پیشران یون ساخته شده توسط محققان چینی بیش از 11 ماه بدون مشکل و بدون وقفه کار نموده است.
با بلندپروازانه تر شدن برنامه های فضایی در سراسر دنیا، جالب خواهد بود که ببینیم آیا می توان از رانشگرهای یونی که تا به امروز هرگز انجام نشده است، به طریقی استفاده کرد ؟
منبع: ایسنا
منبع: جام جم آنلاین