مسیر مایا کجاست؟ - طفره

تمدن مایا، یک قبیله بومی قدرتمند، در جایی سکونت گزیدند که امروزه بیشتر آمریکای مرکزی را دربرمی گیرد. محدوده جغرافیایی که این تمدن پیشاکلمبی در آن متمرکز بودند شامل مکزیک، گواتمالا، بلیز، هندوراس و السالوادور کنونی است. مسیر مایا که در سال 1993 به عنوان یک مسیر جهانگردی بنا شد شامل هرم ها و مکان های تاریخی پراکنده دیگر است. بعضی از ویرانه ها در کنار جنگل و بعضی در کنار دریای کارائیب قرار دارند.

مسیر مایا

مسیر مایا از مکزیک، گوانمالا، بلیز و هندوراس عبور می نماید و به السالوادور می رسد. حلقه ای حدود 2414 کیلومتر که شروع و پایانش تعیین نیست. این مسیر شبیه به این است که از یک منطقه در مایا به منطقه دیگر بپری. سخت ترین بخش مسیر مایا انتخاب نقطه شروع است. به گواتمالا پرواز کنیم و از آن جا به غرب برویم؟ یا به بلیز پرواز کنیم و به شمال برویم؟ من تصمیم گرفتم به کانکون پرواز کنم و به شمال بروم و بین راه در تولوم (Tulum)، مکزیک در دریای کارائیب توقف کنم.

روزگاری تولوم یکی از شهرهای محصور مایاها بود که دارای برج دیدبانی و دژهایی مشرف به دریا بود. این خیلی مهم است که پیش از رسیدن اتوبوس های جهانگردان کانکون، یعنی حدود ساعت 11 صبح به آن جا بروید. بعد از اقامتی دو روزه در تولوم و سفری کوتاه به نزدیکی ویرانه های کوبا (Coba) وقت آن رسیده تا سوار اتوبوس شوم و از مرز عبور کنم.

آلتون ها و لامانای (Altun Ha and Lamanai)

آلتون ها

از مکزیک تا بلیز با اتوبوس رفتم و در شهر مرزی چتومال اتوبوس فرست کلاس را به یک اتوبوس مدرسه تغییر دادم. پس از یک ساعت و نیم رانندگی از Sandhill Junction به ویرانه های آلتون ها و لامانای رسیدم.

دوست داشتم یک اتومبیل کرایه کنم و از تولوم به آلتون ها بروم اما عبور از مرز با هر اتومبیلی دردسرهای بسیار دارد، پس ترجیح داردم با اتوبوس سفر کنم. آلتون ها در دوران کلاسیک تمدن مایا (250 پس از میلاد مسیح) بوجود آمد و یکی از مهم ترین مکان های مذهبی در شمال بلیز بود. آلتون ها که بسیار دورتر از جاده کثیفی که زمانی اتوبان اصلی شهر بود قرار گرفته است، شامل 500 ساختمان است که بیشتر آن ها با علف و درختان بلند و باریک پوشیده شده اند. برخلاف مکزیک، مکان های مایاها در بلیز به وسیله تورهای جهانگردی شلوغ نمی شود. زمانی که در آلتون ها بودم تقریبا 10 جهانگرد در آن مکان بودند.

لامانای

در غرب آلتون ها بزرگ ترین ویرانه یعنی لامانای قرار گرفته است. برای رسیدن به آن جا باید از تاکسی های آبی استفاده کرد که خود یک ماجراجویی است. پس از یک ساعت سفر به بالای رودخانه New River جهانگردان به قدمی ترین تمدنی مایاها می رسند که به 1500 پیش از میلاد مسیح بازمی شود.

مجسمه های کروکودیل بسیاری در کنار مجسمه های اولمک وجود داشتند. هر دو مکان لامانای و آلتون ها در جنگل های انبوه قرار دارند. بنابراین حتما به دفع نماینده حشرات، عینک آفتابی، لباس های گشاد و آزاد، و آب احتیاج دارید. برای رفتن به داخل خود ویرانه ها صندل مناسب است اما اگر قصد رفتن به جنگل را داشته باشید بهتر است کفش های محکمی به پا کنید.

کاراکول (Caracol)

توقف بعدی من در مسیر مایا، کاراکول (به معنای حلزون) بود که در مرکز غرب بلیز قرار گرفته است. برخلاف جنگل های مرطوب آلتون ها و لامانای، آب و هوای بلیز خشک است. من برای تماشا کوهستان مایا و اقامتگاه جنگلی Chiquibul یک جیپ 4×4 کرایه کردم. برای تماشا این منطقه می توان در San Ignacio اقامت کرد و با تورهای جهانگردی به اکتشاف پرداخت. با اینکه استفاده از تور و راهنما ممکن است گران باشد اما برای کسانی که می خواهند با خیال آسوده بگردند و فرد دیگری مراقب نقشه و چاله ها باشد ارزشش را دارد. از طرف دیگر وقتی یک جیپ داشته باشید می توانید هر جا که خواستید بروید و بیایید، توقف کنید و چند عکس بی اندازید و در اقامتگاه های جنگلی مانند Blancaneaux و Chaa Creek Lodge اقامت کنید.

لژ Blancaneaux

من شب را در لژ Blancaneaux گذراندم و صبح زود بیدارشدم تا بتوانم ساعت 9:30 صبح خود را به اسکورت ارتشی در کاراکول برسانم. به علت چند سرقت که چند سال پیش رخ داد، ارتش بلیز جهانگردان را با یک کامیون در جلو و یکی در عقب کاروان اسکورت می نمایند. از اینکه در یک گروه رانندگی می کردم احاساس امنیت می کردم. سپس به تور دیگری متشکل از 15 اتومبیل و چند گروه خصوصی دیگر پیوستم. حتما باید خاطر نشان کنم که این رانندگی، سفری طولانی حدود 2 ساعت است و آن هایی که این روش را برمی گزینند باید حتما باک بنزین پر و غذای کافی همراه داشته باشند. اگر با تور مسافرت می کنید آن ها این موارد را بجای شما رعایت می نمایند.

کاراکول یکی از منطقه ها وسیع و گسترده دوران کلاسیک است. زمانی که به بالای بلندترین نقطه قلعه Caana می روید و از آن جا به جنگل می نگرید واقعا سحرآمیز است، بخصوص وقتی تصور می کنید که در گذشته اینجا به عنوان بزرگ ترین شهر مایا با جمعت 100،000 نفر چه شکلی بوده است.

تماشا و کاوش کاراکول برای آن ها که وقت تلف نمی نمایند بین 2 تا 3 ساعت طول می کشد. امنیت در کاراکول بسیار بالا است و نگهبانان مسلح مدام مهمانان را زیر نظر می گیرند (که در ابتدا بسیار عجیب به نظر می رسد اما به آن عادت می کنید). پس از بازدید از کاراکول به استخر قدیمی Rio On بروید و استراحت کنید.

غارها

غارها از دیگر جنبه های مهم تمدن مایا هستند که در اطراف San Ignacio چند تور غارنوردی نیز وجود دارد. یکی از غارهای نسبتا راحت برای کاوش غار بارتون کریک Barton Creek است که دارای یک تور انگلیسی به همراه قایق و تیوب است. در ملاقاتم از این غار گروه کوچکی از ما در ورودی غار در کنار تالاب، جایی که درختان انگور و درختان کهن بر روی آب خیمه زده بودند و پروانه ها روی ارکیده ها می نشستند جمع شدند.

درحالی که به هر کدام از ما یک چراغ قوه قوی داده شده بود پارو زنان وارد غار شدیم. اندکی بعد چراغ قوه هایمان را روشن کردیم و هیجان زده می نگریستیم. مایاها اعتقاد داشتند که خدای باران آن ها، چاک (Chac)، در غارها زندگی می نماید. زمانی که خشکسالی شد، مایاها در غار Barton Creek هدایا و قربانی های خود را تقدیم می کردند. به هر علتی، چاک قربانی های جوان را ترجیح می داد و 28 اسکلت در غار پیدا شده که بیشتر آن ها بچه ها قربانی بودند. غار بارتون کریک غاری بزرگ و از شب تیره تر و ترسناک تر است. خفاش های بسیاری در این غار وجود دارند که مدام می چرخند و آب از قندیل ها می چکد.

بارتون کریک واقعا ارزش سفر را دارد اما حتما در نظر داشته باشید که غار در روزهای بارانی اصلا قابل دسترس نیست و اگر با اتومبیل اجاره ای بروید باید از دو رودخانه عبور کنید. برای یک غارگردی ماجراجویانه تر و هیجان انگیزتر غارهای مقبره کریستال Actun Tunichil را همراه یک راهنما تجربه کنید.

تیکال (Tikal)

با اینکه مسیر مایا به سمت شمال بلیز در حرکت است، به سمت تیکال در غرب گواتمالا نیز ادامه پیدا می نماید. از San Ignacio به راحتی می توان با اتوبوس به سمت گواتمالا و از آن جا به فلورس (Flores)، جزیره ای که مردم اغلب برای تماشا ویرانه ها در آن توقف می نمایند، رفت.

اگر جیبتان به شما اجازه داد حتما در اقامتگاه Jungle Lodge که درست روبه روی تیکال قرار گرفته است اقامت کنید. تیکال یکی از بزرگ ترین مرکز های دنیای مایای باستان با جمعیت 50000 نفر و قدمت 600 پیش از میلاد مسیح بوده است. از تیکال تا جنگل Peten که معبد ال میرادور (El Mirador) در آن قرار گرفته است دو روز راه است.

چیکانا (Chicanna)

تصمیم گرفتم به سمت چیکانا در مکزیک برگردم، جایی کوچک اما گروهی از ویرانه ها با قدمت و اطلاعات فراوان که در مرز گواتمالا مکزیک، در استان کامپچه (یکی از استان های مکزیک). اینطور برداشت شده که چیکانا گوشه خلوت خانواده سلطنتی مایا بوده و بخاطر حکاکی های دهان افعی بسیار معروف است. خود کلمه چیکانا به معنای خانه دهان مار است.

Becan

تماشا چیکانا چند ساعت بیشتر طول نمی کشد و به شما این اجازه را می دهد تا اطراف بکان (Becan) و کالاکمول (Calakmul) را ببینید. این مکان ها ویرانه هایی هستند که در اوت 2007 اهمیت بسیاری به آن ها داده شد و متخصصان به رازهای بسیاری از تمدن مایاها پی بردند.

با اینکه اتوبوس های بسیاری وجود دارند اما برای رسیدن به این مکان، ماشین اجاره ای برترین راهکار است. من تمام مسیر رسیدن به یوکاتان (Yucatan) را رانندگی کردم. جاده ها بسیار خوب بودند و بعضی قسمت ها در دست تعمیر. بنابراین الان باید بهتر شده باشند. اقامتگاه Chicanna Eco درست مقابل ویرانه ها ساخته شده است و امکانات خوبی را در اختیار شما قرار می دهد.

انتخاب های بیشتر

مسیر مایا از سمت شمال از کامپچه و از غرب از چیاپاس عبور نموده و در شمال به یوکاتان می رسد. تماشا تمام مکان های حفاری شده مایاها دو ماه طول می کشد. از ماه ژوئن تا نوامبر، آمریکای مرکزی فصل های بارانی و توفند (تندباد دریایی) خود را سپری می نماید. بنابراین برترین زمان برای رفتن، از ماه دسامبر تا می ، یعنی زمانی است که هوا خشک است. یک نفر گفت، من در فصل توفند رفتم و فقط یک روز بارانی را دیدم. قیمت ها در فصل خشک بالا است بنابراین مسافرانی که نمی خواهند پول زیادی خرج نمایند باید این مسئله را نیز درنظر بگیرند.

بیشتر اقامتگاه ها یا لژهایی که نام بردم گران هستند اما در همه جا بجز چیکانا انتخاب های مقرون به صرفه هم تعبیه شده بودند.

چه در فصل بارانی چه خشک، چه مقرون به صرفه چه گران، چه با اتوبوس چه با جیپ، سفر به مسیر مایا یک تجربه فراموش نشدنی است. همانطور که بسیاری دیگر نیز پرسیده و می پرسند: چه بر سر این مردم آمد؟