خدشه دار شدن وجهه ایران در دنیا، تدبیر مشترک وزارت ورزش و استقلال، امید به بازگشت استراماچونی به چه قیمتی؟ - طفره

از سفر با تور سریلانکا به یکی از زیباترین کشورهای آسیایی سفر کنید و از شهرهای زیبای کلمبو و بنتوتا دیدن کنید.

به گزارش خبرنگار ورزشی خبرنگاران همه چیز از عصر یک روز پاییزی شروع شد؛ 17 آذر آندره آ استراماچونی به دلیل عدم دریافت مطالباتش از استقلال، قراردادش را فسخ کرد. پس از این ماجرا، مسئولان باشگاه استقلال دنبال او بودند و حتی به منزلش هم رفتند تا بلکه با این مربی صحبت نمایند، اما او احتمالاً در همان لحظاتی که در منزلش بود و در را به روی مدیران باشگاه استقلال باز نمی کرد، به فردا و پرواز به ترکیه فکر می کرد.

صبح روز بازی با پیکان یعنی 18 آذر ماه 98 پرواز تهران - استانبول یک فرد ویژه را در خود جای داده بود؛ مربی ای که به دلیل بدقولی مسئولان استقلال، نشستن روی جایگاه گرم هواپیما را به حضور روی نیمکت سرد استادیوم در عصر همان روز ترجیح داده بود. او در حالی ایران را ترک کرد که حتی مسئولان باشگاهش را در جریان قرار نداده بود.

حالا زمین بازی عوض شده بود و به جای اینکه استراماچونی دنبال مسئولان باشگاه باشد تا پولش را بگیرد این استقلالی ها بودند که پای همه ارگان ها و افراد را وسط کشیدند؛ از وزارت ورزش تا وزارت امور خارجه. گویی دیگر کاری در وزارت ورزش نبود و همه چیزی به یک نام ختم می شد؛ استراماچونی. بی تدبیری و عدم پایبندی استقلال به تعهداتش سبب شد ماجرا ابعاد بین المللی و حتی سیاسی پیدا کند و چهر ه های سیاسی هم وارد میدان شوند؛ چه اگر استقلالی ها پول سرمربی شان را می دادند، خلیل زاده مجبور نبود برای پرداخت پول ماچونی به ترکیه برود.

این اما تمام ماجرا نبود و استراماچونی علاوه بر اینکه 160 هزار یورو مطالباتش را می خواست، خواهان کاهش مدت زمان قراردادش از 2 به یک سال شد. مسئولان باشگاه استقلال که همه چیز را از دست رفته می دیدند با این درخواست هم موافقت کردند. کامران منزوی عضو هیئت مدیره باشگاه استقلال چند روز پس از این درخواست استراماچونی گفت: برخلاف میل باطنی مان مجبوریم قرارداد را یک ساله کنیم تا فردا متهم نشویم. دوست داشتیم هر اتفاقی بیفتد جز اینکه قرارداد را کسر کنیم ولی مجبور شدیم.

از صحبت های منزوی می توان متوجه شد که باشگاه استقلال در واقع تحت فشار طرفداران به کسر قرارداد سرمربی ایتالیایی اش رضایت داد. حال این سؤال پیش می آید که اگر واقعا باشگاه تحت فشار طرفداران با این خواسته موافقت نموده و رضایت طرفدار را اولویت قرار داده، پس چرا چند ماه صدای آنها که می گفتند فتحی حیا کن، استقلال را رها کن را نشنیدند و مجبور نشدند کاری نمایند که فردا متهم نشوند. پس اگر فردا طرفدار خواسته ای داشت یا روی سکو حرفی زد برای اینکه متهم نشوید حتما خواسته اش را اجابت کنید.

با وجود موافقت استقلال با کاهش مدت قرارداد استراماچونی و پرداخت مطالبات او، این مربی هر بار اظهار نظرهای متفاوتی انجام می داد. در نهایت استراماچونی روز شنبه 23 آذر و در فاصله حدود یک ساعت تا شروع ملاقات استقلال - شاهین شهرداری بوشهر در اقدامی عجیب به وسیله اینستاگرام همسرش ویدئویی منتشر و خاطرنشان کرد که نمی تواند به ایران بیاید. این اقدام جای سؤال دارد چرا که یک مربی حرفه ای معمولاً به وسیله اینستاگرام همسرش چنین موضوع مهمی را بر زبان نمی آورد و این کار او را می توان غیر حرفه ای دانست.

با این حال باز هم استقلالی ها تأکید داشتند که پول این مربی روز دوشنبه در حسابش است و در نهایت باشگاه چکی که به او داده شد منتشر کرد اما استراماچونی شب گذشته در واکنش به این موضوع گفت: آماده پرواز بودم اما یک دفعه بحث چک را مطرح کردند که انتظارش را نداشتم. متاسفانه انگار نمی دانند که در ایتالیا سخت است که یک شخص حقیقی این راه پرداخت را قبول کند.

اگر چه اسماعیل خلیل زاده سرپرست باشگاه استقلال روز گذشته گفته بود که تا سه شنبه شب منتظر استراماچونی می مانند اما شب گذشته و پس از جلسه هیئت مدیره باشگاه استقلال که با حضور وزیر ورزش و جوانان برگزار گردید، اعلام شد که باشگاه استقلال به کوشش برای بازگشت این مربی ادامه می دهد و همچنان منتظر او می ماند؛ این یعنی اوج هماهنگی در باشگاه استقلال!

در این مدت البته وعده و وعیدهای زیادی هم داده شد؛ از طلوع استراماچونی که سخنگوی وزارت ورزش در توئیتر وعده آن را داده بود تا امروز و فردا آمدن هایی که مسئولان استقلال می گفتند اما ظاهراً به جای طلوع؛ غروب استرماچونی نزدیک است.

شاید اکنون شمار زیادی از طرفداران استقلال در کنار مسئولان وزارت ورزش و باشگاه استقلال به دلیل نتایج خوبی که استراماچونی گرفته همچنان منتظر بازگشت این مربی باشند اما سؤال این است که این کار باید به چه قیمتی انجام گردد. در 10 روز گذشته رسانه های جهان از بی تدبیری مسئولان استقلال و وزارت ورزش، پُر شده بودند از مطالب مختلف درباره استراماچونی. در تمام این مطالب به عدم پرداخت مطالبات او اشاره شد و حتی در چند مصاحبه استراماچونی نقدهای جدی به باشگاه وارد نموده بود.

بیایید واقع بینانه و نه احساساتی به موضوع نگاه کنیم. باشگاه استقلال در زمانی که باید به تعهداتش عمل می کرد، این کار را انجام نداد و با وجود هشدارهای استراماچونی پول او را نداد تا کار به جاهای باریک کشیده گردد. از سوی دیگر استراماچونی صبح روز بازی با پیکان رفت در حالی که می توانست صبر کند یا حداقل پیش از این کار در نشست خبری حضور پیدا می کرد و می گفت که قصد چنین کاری را دارد و حرفش را می زد. او اما حدود یک ساعت پیش از بازی با شاهین شهرداری بوشهر حرف از جدایی زد. آیا او نمی توانست این کار را بعد از بازی یا یک روز پیش از بازی انجام دهد؟ آیا انتشار آن ویدئو در آن ساعت کاری منطقی بود؟ آیا اینکه استراماچونی هر خواسته ای که داشته باشد از سمت ما پذیرفته گردد، غیر از این است که به دستان خودمان، کی روش دیگری را به وجود می آوریم؟

درست است که استراماچونی نتایج خوبی گرفته اما او پیش از آمدن به ایران مربی بزرگ و درجه اولی نبود اما با کارهایی که نموده ایم او تبدیل به تیتر یک بسیاری از رسانه های جهان شده است. چه کاری جز بی تدبیری مشترک وزارت ورزش و باشگاه استقلال می توانست چنین شرایطی را رقم بزند و وجهه ایران را در جهان خدشه دار کند؟ استراماچونی بارها مسئولان استقلال را دروغگو خطاب نموده و با وجود اینکه از موضوع تحریم ایران باخبر بوده اما هر روز حرفی جدید در این باره به میان می آورد، در این شرایط آیا بازگشتش کاری درست است؟ با چه قیمتی باید زیر بار این کار برویم و با چه قیمتی می خواهیم بی تدبیری را با امید بخشی بی فایده جبران کنیم؟