دست نوشت برای بارسا،کوتینیو یا دمبله؟البته که کوتی - طفره

محمد قراگزلو

یک)حالا دیگر سخت نیست که تصور کنم کیفیت تیم شانزدهم لالیگا به گونه ای است که حتی در نوکمپ ، بارسا را با چالش روبرو کند و برای تیم والورده دردسر بیافریند.آنهایی که مسابقه با ایبار را تماشا ننموده اند حتما بعد از دیدن نتیجه مسابقه و اختلافی که ایجاد شده و البته کلین شیت دیگری که مدافعان بارسا با یاری تراشتگن ثبتش نموده اند ،تصور یک دیدار راحت را خواهند داشت اما باور کنید این بازی اصلا راحت نبود.ایبار با تمام کوچکی و ساده بودنش جسورانه و درگیرانه بازی می کرد به گونه ای که بارسا در نیمه اول به کیفیت دلخواه نرسید.ریتم بارسا در این نیمه کند بود و ضرباهنگ بازی اش شکل نگرفت.ایبار با دوندگی خستگی ناپذیر تمام راه های نفوذ را بسته بود و بدون تجمع در نیمه خودی با توان بالا دفاع می کرد و در فاز حمله هم خطرناک بود.همین شد که نیمه نخست غیر از گل سوارز فقط یکی دو موقعیت ساخته شد که با آنچه در تصور و پیش بینی هر فوتبالدوستی از این بازی می گذرد منافات دارد.

2)لئو مسی نیمه اول مسابقه در زمین پیدا نبود .یک بار اما روی کل کل با هافبک سمج حریف خودی نشان داد و بار دیگر نیز همکری کلیشه ای اما بی نظیرش با آلبا موقعیت ساخت وگرنه در سایر دقایق انگار فرم خوبی نداشت.نیمه دوم برای او با یک تردید آغاز شد.به نظر می رسید حال خوشی ندارد یا مصدوم شده است.دوربین ها روی او زوم شدند که دست به زانو خم شده بود و احساس ناراحتی می کرد.بیرون رفتنش از زمین می توانست حکم سخت شدن بازی برای بارسا را داشته باشد اما لئو در زمین ماند تا چهارصدمین گلش برای بارسا را به ثمر برساند و رکوردی دیگر ثبت کند.گلی که فشار را از روی بارسا برداشت و این سه امتیاز خانگی را در دسترس قرار داد.

3)نمایش بارسا در این مسابقه محدود به 15 دقیقه طوفانی می گردد.15 دقیقه ابتدایی نیمه دوم که بازی ستاره های بارسا گرفت و در همان تایم کوتاه کار ایبار یکسره شد.غیر از این بارسا در بیشتر اواقات نیمه دوم و حتی نیمه نخست به فرم کوبنده همیشگی اش نزدیک نبود و تیم دو تکه شده بود .درصدی از این اتفاق را البته می توان با تغیرات میانه زمین و خط حمله در بیست دقیقه پایانی که منجر به عدم توازن خطوط شد،توجیه کرد اما بخش عمده این مدارا و ذخیره انرژی شاید به منظور دیدار آخر هفته در جام حذفی باشد .مسابقه ای که بعد از باخت در خانه لوانته حساس و مهم شده و والورده مجبور خواهد بود از ستاره هایش در این مسابقه خانگی استفاده کند.

4)در توصیف لوئیس سوارز، مهارت هایش و قدرت تمام کنندگی اش شاید مرور تصاویر گل های عجیب و غریبش و البته نوبغ او در لحظه نواختن ضربه نهایی می تواند تمام کننده و کافی باشد.سوارز در این برد مهم بهترین چهره و تاثیرگذارترین بود اما بگذارید به جای گل های هنرمندانه اش از ویژگی بزرگ او که تا حدود زیادی مغفول مانده بگوئیم.ستاره خط حمله بارسا دقیقه 90 و در پی یک کرنر از سوی حریف با سرعت زیاد به محوطه جریمه خودی برگشت تا وظیفه خود در بلاک توپ های ارسالی روی تیر اول را انجام دهد و جایش را خالی نگذارد.این حس وظیفه شناسی لوئیزیتو که در لحظات پایانی با درد در زمین ماند و با سری افراشته میدان را ترک کرد از او یک ستاره بی بدیل در بارسا می سازد.حالا هر روز بیشتر و جدی تر از قبل درباره جانشینان او در فصول بعدی صحبت می گردد اما سوارز هفته به هفته کاری می نماید تا به صندلی فوق ستاره هایی مثل لئو مسی ف ژاوی و اینیستا نزدیک شده و او نیز مهره ای بی جانشین به نظر برسد.

5)سر و صدا درباره کوتینیو و نیمکت نشینی های متوالی اش آنقدر زیاد شد که بالاخره والورده تحت این فشار ستاره 138 میلیون یورویی و گران ترین بازیکن تاریخ بارسا را به ترکیب اصلی برد تا دمبله روی نیمکت بنشیند.کوتی هم کیفیتش را به وضوح به تصویر کشید تا ثابت کند بیرون گذاشتن چنین بازیکن خلاقی توجیه شدنی نیست .هر چند ستاره برزیلی مدتی قبل مصدوم شده و از آسیب دیدگی برگشته بود اما چهار هفته نیمکت نشینی اش در بازی های لالیگا کاری کرد تا نامش در فهرست شایعات نقل و انتقالاتی زمستانی بیافتد و یونایتد برای به چنگ آوردنش دندان تیز کند.

والورده قبل از این بازی گفته بود می تواند کوتی و دمبله را به صورت توامان در ترکیب داشته باشد اما در آغاز مسابقه چنین ریسکی متحمل نشد و در بیست دقیقه پایانی با ورود بازیکن فرانسوی اش به نوعی ریتم و هارمونی خط میانی و خط حمله بارسا را بهم ریخت تا از فرضیه پیش گفته اش جواب نگیرد.

دمبله بعد از بازی ضعیف مقابل لوانته در جام حذفی،در تایم کوتاهی که مقابل ایبار به زمین رفت کار خاصی انجام نداد اما کوتی به نوعی بهترین بازیکن تیمش بود.او در دو گل ابتدایی نقش مهمی ایفا کرد و سازنده بود.کوتی حتی می توانست در نیمه نخست یک پنالتی از حریف بگیرد که داور هم رای بازیکنان و طرفداران بارسا نبود.پنالتی ای که شاید خودش می نواخت حیف که در جمع گلزنان این مسابقه جای نگرفت.

با این حال همین مسابقه کافی بود تا به والورده ثابت گردد اگر قرار باشد بین کوتی و دمبله یکی را انتخاب کند ،ستاره خوش تکنیک برزیلی در اولویت خواهد بود.این اولویت بندی نه به خاطر بازی های نمایشی و به وجد آوردن تماشاگران - که اتفاقا دمبله هم به شکل دیگری این کار را انجام می دهد - بلکه به دلیل بالا رفتن راندمان خط حمله بارسا و کارهای ترکیبی کامل بین مهاجمان است که باید در نظر گرفته گردد و حتما والورده نیز بدان واقف است.

همچنین والورده به این درک رسیده که حضور توامان کوتینیو و دمبله در میدان می تواند منجر به بیرون نشاندن یکی از هافبک های فوق العاده تیمش مثل آرتور یا ویدال گردد که در هر حالتی نسبت به دمبله برای توزین قدرت بارسا در فاز حمله و دفاع موثرترند و بیرون نشاندن شان تبعات منفی بیشتری خواهد داشت ضمن اینکه ریتم بارسا را بهم می ریزد.

6)جرارد پیکه طی دو ماه اخیر آنقدر فوق العاده بوده که حالا یکی از ستاره های بارساست و شاید انریکه به بازگرداندنش به تیم ملی اسپانیا به صورت جدی فکر کند اما بگذارید این هفته از کلمنت لنگله مدافع 23 ساله فرانسوی بگوئیم.لنگله هفته های نخست با جو نوکمپ و بزرگی بارسا تناسب و همخوانی نداشت.او در غیاب اومتیتی توانمند چالش بزرگ خط دفاعی بارسا به حساب می آمد اما طی چند بازی اخیر مراتب تکامل و رشدش را به وضوح به نمایش گذاشته است.لانگله حالا زوج مناسبی برای پیکه به نظر می رسد هر چند برای بازی های سختتر لیگ قهرمانان شاید خیلی ها منتظر بازگشت هموطن باتجربه ترش به ترکیب باشند.

7)درباره مارک کوکوریا بال تکنیکی ایبار هم می گردد حرف زد.او یکی از محصولات لاماسیاست.جوانی 22 ساله که در بازی های پیش فصل تور امریکا برای بارسا بازی کرد و امیدوار کننده بود.کوکوریا در همین تیم متوسط ایبار کلاس متفاوتش را به رخ کشید و در نیمه نخست بخصوص سرخی روبرتو را آزار داد.او مقابل رئال مادرید ستاره تیمش بود و در زمان بیرون رفتن از زمین در نوکمپ تشویق شد.خیلی ها برای فصل بعد منتظر بازگشتش به بارسا هستند هر چند شاید این پروسه طولانی تر گردد.